اندر حکایت بهمن فرمان آرا و همه کرکس‌های رسانه‌ای

حامد بدیعی

۱- بهمن فرمان آرا را همه می شناسند. هنرمندی محترم برای اهالی هنر و سینما، با ظاهری خاص و منحصر به فرد و طرفداران پر و پا قرص.فقط نفهمیدم کارگردانی با این همه آثار قابل تحسین اش چه اصراری داشت با صرف انرژی و هزینه ای فیلمی بسازد تا یکسره ابراهیم گلستان را هجو کند. البته خاطرمان باشد جناب فرمان آرا یکی از مشتریان همیشگی مراسم کفن و دفن هنر…مندان بزرگ است و از جذاب ترین سوژه ها برای عکاسان مراسم.

۲-اوایل سال جاری در حالی که حضرت ملک الموت کار مضاعف را جدی گرفته بود و هنرمندان پیشکسوتی مثل محمود بنفشه خواه،حمیده خیرآبادی، رضا کرم رضایی و …را به دیار باقی فراخواند؛ در جستجوی چند ساعته ام میان آرشیو دوستان و اینترنت به زحمت توانستم عکس های خوبی برای روزنامه و یکی از مجلات پیدا کنم.
تصاویری که بیشتر مربوط به مراسم خاص یا پشت صحنه فیلم ها بود و تا اینکه عکسی بکر باشد. در عوض تا دلتان بخواهد گزارش های تصویری بود که از مراسم تششیع جنازه ها بر خروجی خبرگزاری ها و سایت ها و وبلاگ های ریز و درشت قابل دسترسی بود.

۳- اولین و آخرین باری که در مراسم خاکسپاری عزیزی عکاسی کردم، تشییع جنازه کاوه گلستان بود که حاصلش دو حلقه نگاتیو سیاه و سفید بود و سه عکسی که در مجله گلستانه چاپ شد. بعدها وقتی عکس ها را دیدم، چیزی جز یک مشت آدم دوربین به دست اطراف خانواده و دوستان و تابوت و قبر کاوه ندیدم. فضایی که پر از رقابت عکاسانه از نوع خبری در روز وداع با کاوه گلستان بود.انگشت شمار بودند کسانی که تنها به احترام او آمده باشند و نه از برای ثبت تصویری از حضور هنرمندان یا خانواده و دوستان بر سر مزارش.

۴-بهمن فرمان آرا در مراسم تشییع نعمت حقیقی شرکت کرد. عکاسان هم بودند و عکس گرفتند و از او هم. چند روز بعد جناب فرمان آرا، همان عکاسان و البته تعمیم یافته تر از آن، جامعه عکاسی خبری را طی واژگانی مورد توهین قرار داد. و البته دوستان که آزرده خاطر شده بودند بیانیه دادند در جواب ایشان که با وجود مطلعی محترمانه در نهایت به همان اندازه واژگان استاد توهین آمیز بود.
آقای فرمان آرا؛ شما بزرگترید. دنیا دیده اید. انسان فرهیخته ای هستید. شان و منزلت کاملا مشخصی دارید.با نهایت ادب و احترام و آرزوی طول عمر شما می دانم که حتما با شرایط غیر قابل تحملی روبرو شده اید و صحنه ای زشت در پیش چشمتان دیده اید که با لحنی توهین آمیز احساستان را نسبت به همکارانم بیان کرده اید.

نه قصد دارم شما را مورد عتاب قرار دهم و نه مراسمی یا چیزی را تحریم کنم. فقط می خواهم مودبانه به شما یادآوری کنم وقتی در مراسمی از این دست که جنبه عمومی دارد شرکت می کنید، در واقع حضور خبرنگاران را پذیرفته اید. کمی صبورتر باشید و به یاد داشته باشید که شما تنها بهمن فرمان آرا نیستید، بلکه یکی از آشنایان و دوستان آن عزیز از دست رفته هستید. پس حرمت مهمانان و اصحاب رسانه را نگه دارید.

اما دوستان عکاس مطبوعاتی ام ؛ مگر از مراسم تشییع جنازه ساده یک عزیز چقدر تصویر می خواهیم.مگر چند خبرگزاری و روزنامه هست که گاهی سه یا چهار نفرمان از یک مطبوعه در مراسم ها عکاسی می کنیم.مگر خودمان خوشمان می آید با لنز واید و فیش آی در فاصله پانزده سانتی متری عکسمان گرفته شود.مگر خودمان دوست داریم صدها نفر دوربین به دست دور و بر جنازه عزیزانمان از سر و کول همدیگر بالا بروند.

مگر چند نفرمان از هنرمندان در طول حیاتشان عکس خوب داریم که سعی می کنیم خدای ناکرده ثبت لحظه ای از مراسم خداحافظی اش را از دست ندهیم.ته دلمان که می دانیم حضور چند نفرمان با دوربین کافی است.
ته دلمان که می دانیم در نهایت چند فریم عکس خبری کافی است.ته دلمان که می دانیم عکس هایمان تفاوتی با هم ندارند.ته دلمان که می دانیم خیلی جاها حرمت افراد و مکان ها و زمان ها را نگه نداشته ایم.خودمان که می دانیم این اشتباهات را هر روز و هر روز تکرار می کنیم.خودمان هم که می دانیم حرمت خودمان و همکارانمان را از یاد برده ایم.خودمان این را هم نیز می دانیم بیانیه دادن و تحریم تصویری کردن مراسم خاکسپاری کسی از جملات توهین آمیز ایشان کمتر نیست.و این را هم می دانیم که جواب بی ادبی ، بی ادبی نیست.فقط گاهی شاید این یکی را نیز از یاد می بریم.
منبع : فیس بوک