گفت وگو با رضا معطریان

«رضا معطریان»، یکی از داوران جشنواره چهارم دوربین.نت بود. وی داوری آثار بخش خبری جشنواره را به همراه ۳ داور دیگر به عهده داشت. وی همچنین سخنرانی در کارگاه آموزشی پرتره مطبوعاتی را هم برعهده داشت. او از شرایط صحبت کرد و از تبدیل عکاسی خبری به عکاسی پرتره.

گفتید عکاسی خبری به عکاسی پرتره تبدیل شده. این یک مزیت است یا عیب؟
هر چیزی که اتفاق می افتد، حاصل شرایط است. ما با برنامه، کاری را انجام نمی دهیم. از آنجایی که باهوش هستیم، بر اساس شرایط، فعالیت هایی را انجام می دهیم. در فضای فعلی که اجازه عکاسی های دیگر را نداریم، پرتره می گیریم. امروز در مطبوعات، تحلیل می بینید، گزارش می بینید، اما خبر نمی بینید. ما در شرایط فعلی در تولید خبر مشکل داریم. خط قرمزهای ما پایین آمده.

اشاره کردید به نظریه ای جدید، نظریه ای که می گوید دنیای خبر از انحصار عده ای خاص خارج شده و به مردم رسیده. این اتفاق، خوب است؟
الان در دوره ای جدید قرار داریم. مردم در این دوره، کاری را انجام می دهند که یک ژورنالیست نمی تواند انجام بدهد. این شرایطی است که پیش آمده، خوب و بد ندارد.

عکس هایی که به جشنواره رسیده بود، چه قدر خلاق بود؟
عکس ها نشان می داد که عکاسان ما فکر می کنند باید اتفاق ویژه ای رخ بدهد تا از آن عکاسی کنند، اما این طور نیست، عکاس ها باید به جنس زندگی نزدیک شوند.

در چند درصد عکس ها خلاقیت وجود داشت؟
خیلی کم. عکس ها ساده بود، اما نه از روی آگاهی. در آن ها کمتر خلاقیت دیده می شد.

عکس های برتر هم همین طور بود؟
من فرایند کلی را گفتم. همه سعی کرده بودند بگویند ما خطر کرده ایم. در صورتی که عکاس ها هر قدر سعی کنند به واقعیت نزدیک شوند، موفق ترند.

چه قدر در این عکس ها، عکاسی پرتره دیده می شد؟
خیلی کم بود، فقط چند تایی عکس از سیاستمدارها. اشتباه جوان ترها این است که فکر می کنند اگر از موضوعات بزرگ عکس بگیرند، عکس هایشان برتر می‌شود. عکس هایی که در تاریخ مانده اند، از موضوعاتی ساده اما با نگاه ویژه است. در این عکس ها کمتر عکس ترافیک دیدم. چرا نباید عکاس های تهران، از ترافیک عکس بگیرند. چرا ترافیک را یک جور دیگر نمی بینند؟

آیا هنگام داوری، امکان می دادید ۲۲عکس حذف شود؟
احتمال می دادم.

چه طور؟
به خاطر همان شرایط خاص که گفتم. ما در جامعه ای زندگی می کنیم که خط های قرمز آن مشخص نیست. ما سلیقه ای رفتار می کنیم نه بر اساس قانون. در این شرایط، ۲۲ عکس که هیچ، احتمال حذف ۲۲۲ عکس هم اصلا بعید نبود.

اشتراک گذاری

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

این سایت از اکیسمت برای کاهش هرزنامه استفاده می کند. بیاموزید که چگونه اطلاعات دیدگاه های شما پردازش می‌شوند.