آذفوتو هشت سالگی اش را جشن گرفت

birthday

جمله تصویرات عکس آب جوست
چون بمالی چشم خود ،خود جمله اوست

پهندشت وسیع و بیکران ایران زمین، آتوربان مردمانی است از جنس عشق با تاری از مهربانی و پودی از آگاهی.
سرزمینی با تکثر در همه انواع. قومیت، آب وهوا، زبان، فرهنگ، آداب و رسوم، سنن و مذهب، دین و آئین و بسیاری دیگر، خاصه میراث فرهنگی و جاذبه های گردشگری وهمه آنچه که به دیدن و عکاسی مربوط می شود. زیر بنا و رکن اساسی هر سرزمینی در فرهنگ آن متبلور است. زمانی که بیکرانگی زمان را، به دیگر سخن، تاریخ  مدون، هویت و ریشه های عظیم را، در چنین حجم انبوهی ضرب می نمائیم، نام ایران بزرگ و میراث فرهنگی اش بر تارک بسیاری از نام های دیگر می درخشد.
سرزمین، همچون مهر مادری مخملین است و لطیف و ناکرانمند. بودن و سُهش آگاهانه آن، حس و طراوتی عمیق و عظیم را به هزار توی وجودی آدمی  می کشاند. این رخداد و رخنمون عظیم، هنگامی که در تکثر اقوام، آب و هوا، فرهنگ، آداب و رسوم و آئین ها  آمیخته می شود، عمق و ژرفایی بسیار ارزشمند و نهادینه را پیدا می کند ؛ و آنچه که در اندیشه های آدمیان یک سرزمین جاریست، ریشه در این کنشگری ها دارد. امروزه مرزها، بسان روزگاران قدیم نیستند و چه بسا مرزها دیگر جغرافیایی محسوب نمی شوند و شاید تعریف آن  بسیار تغییر کرده  باشد. فلسفه، هست و بود زیست انسان است و فرهنگ که در متن و ضمیر آن نهفته است، نوع کنشگری در پی آن فلسفه را می نمایاند. و شاید به همین دلیل است که امروزه، تغییرات عظیم اندیشه را در جهان ، بیش از پیش شاهدیم.  و در این میان، فضای مجازی و اینترنت، سهمی عظیم را از آن خود نموده است.

نگرش های گوناگون و تکثر در جاری ساختن فرهنگ، باعث شده مرزها از حدود و جغرافیایی رخت بر بسته و در برابر منظر چشمان انسانها، به تجلی بنشیند. و در این میان تصویرگری، جایگاهی بسیار ارزشمند دارد؛ و به مدد گذر نور از درون جعبه ای تاریک، هنگامه ای از نور و رنگ ومفهوم شکل می گیرد و خورشیدی متولد می شود که شورانگیز است و خیالی . رؤیاها می آفریند وکنشگری آغاز می شود. تصاویری بدیع، دلفریب، مخملین و ورمه گونه، به جهان ارزشها جاری می شود. پهندشت بزرگ ایران عزیز ، خاستگاه چنین فرآیندهایی است.
و در این میان، میان حجم انبوهی تلاطم های روزگار، گروهی همدل، عاشق و آگاه، بر این پیمانند تا برگ برگ و لحظه لحظه این رقصارقص مخملین و اهورایی را، در منظر چشمان شما خوبان، به تصویر بکشند و پویایی اتفاقات جاری را  بی کم و کاست انتقال دهند. تا باشدکه فرهنگ پویا و پایای این بیکران عظیم، مانا باشد و جاودان.

گهر بی‌هنر زار و خوارست و سست
به فرهنگ باشد روان تندرست

و به راز بارآوری ابدی عناصر می اندیشیم. عناصری برخواسته از متن و در متن . و بر چشمان مشتاق و آگاه عکاسان فرض است تا این عناصر را به مدد هنر برخواسته از فلسفه و جهان بینی خود، هویدا سازند. باشد که ریشه های فرهنگ، بلورین تر شود و نام و  عظمت ایران، این سرزمین مهر، در هزاران نقش جلوه گری نماید.
بی شک آن چه از درون دل می گذرد، که توأم با آگاهی است و در تاریکخانه دوربین جلوه گر می شود، می تواند نگارگری های بدیعی را در ذهن مخاطبان خود جاری سازد. تصاویری بدیع، دلفریب که حاصل نگاه دقیق انسانهایی است که از شکل هاگذشته اند و به فرم ها دل بسته اند و در این میان، پرداختن به محتوا را سرلوحه اندیشه هایشان قرار داده اند. برای آفرینش چنین تصاویری، سفر، نقطه آغاز است  وانجام. رفتن به نقاط گوناگون، در ساعت ها ، روزها وفصول و سالهای مختلف. اینک که در آستانه سال نو و نوروز نوینی برای مجموعه سایت آذ–فوتو هستیم، این تب و تاب و رقصارقص اندیشه ، حس و حالی دو چندان را  می یابد. همه جای این مسیر، ویژه گی هایی منحصر بفردی دارد که نگاه جستجوگر را طلب می کند. آری، زمان جاریست و ما در برابر آن پاسخگوئیم. نگاه های  ویژه، در پی پاسخگویی به زمان پرسش گر ، عشق های رنگین و شورانگیزی را بوجود آورده است و اینک در منظر چشمان شما خوبان، جلوه گر است  این جاست که جهان ارزشها، پدیدار می شود و زمان ناکرانمند و نامیرا؛ و نور دوباره متولد می شود؛ در اثر و خلقی جدید. و در اندیشه های متکثر، مکان و زمان، سوژه و ابژه ، تعاملی نهادینه می یابند. از این روست که تصویرگری آگاهانه و پرداختن به موضوعات مهم و بنیادین عکاسی،  می تواند چنین ترنمی هزار دستان وش را در جهان ارزشها جاری سازد.
بی شک راز وارگی جهان را و رازگونگی سرزمین را، انتهایی نیست. و هستی شگفت آور است و انسان بسته ایست در میان. آگاه و دل آگاه. از جنس اندیشه و از خیل بیکران عاشقان و بینندگان تصاویر بدیع و دلفریب.
رابطه ای عمیق میان هنر و دیدن وجود دارد. دیدن، فرآیندی است برای دگردیسی وجود، در ترنمی مخملین بنام هنر. تصویرگری، گذر نور است برای رخنمونی بنام هنر. نه برای  خود.  بلکه برای کاستن از حجم بی نظمی های جهان و طبیعت و میراث یک سرزمین، در این میان، غمازی هایی دارد، بی حد و حصر. هزارتوی وجودی و ساحت مخملین روح آدمی، همواره برای دیدن و آفرینش گری در تلاطم است.
امید آنکه با یاری شما عزیزان و هنر ورزان گرامی ،در مسیری این چنین مخملین و ارزشی، بتوانیم موثرتر باشیم.
و در راه پر بار تر کردن سیاست های کلان و جزء سایت آذ-فوتو، دست شما خوبان را به گرمی می فشاریم.

سرزمین، همچون مهر مادری، مخملین است و لطیف. و بی پایان.

اهالی آذفوتو –  بابک شعبانی

اشتراک گذاری

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

این سایت از اکیسمت برای کاهش هرزنامه استفاده می کند. بیاموزید که چگونه اطلاعات دیدگاه های شما پردازش می‌شوند.