یک عکاس جنگ می‌گوید: «شرایط در جامعه جوری رقم خورده است تا کسی که سال‌ها جنگیده با بی‌حرمتی به او و تمام ارزش‌هایی که یک روز برای آن مبارزه کرده است زیرا سوال می‌برند و برخی اوقات وجود او در جامعه زیادی تلقی می‌شود.»
محمود ظهیرالدینی در خصوص موقعیت عکاسان خبری در زمان جنگ، گفت: «قبل از جنگ تعداد عکاسان خبری انگشت شمار بود، در آن زمان عمده کار روتین آن‌ها عکسهای خبری از دیدار، مذاکره، مصاحبه یا عکاسهای پوستری بود. اکثر عکاسان خبری برای مردم آنچنان شناخته شده نبودند. تا قبل از انقلاب و جنگ هم اتفاق خاصی در کشور رخ نداده بود که خیلی بارز باشد به همین خاطر در ایران عکاسی خبری زمینه‌ای برای مطرح شدن نداشت.»
دبیر عکس خبرآنلاین در خصوص اینکه همه عکاسان خبرگزاری و یا روزنامه در جنگ حضور پیدا کردند، افزود: «نه در آن سال‌ها هر عکاسی حاضر به شرکت در جنگ نبود و تعداد عکاسان جنگ کم بود، نوع نگاه به عکاسی جنگ به همین دلیل رونق بیشتری پیدا کرد و تاثیر گذاری آن زیاد بود.»
ظهیرالدینی تصریح کرد: «بعد از عکاسان جنگ، بیشتر عکسهای ثبت شده از افراد عادی بود که ستاد تبلیغات جنگ به تعدادی از رزمنده آموزش عکاسی و فیلمبرداری می‌داد.»
وی در خصوص اینکه شما به جنگ رفتید که عکاسی کنید یا عکاسی کردید که به جنگ بروید گفت: «قبل از اینکه به عنوان عکاس جنگ به جبهه بروم به عنوان بسیجی در جنگ بودم و صحنه‌ها را می‌دیدم و عکاسی می‌کردم و بدون واهمه اتفاقات را ثبت می‌کردم و بعد از آن سال ۶۳ به عنوان عکاس ایرنا به طور رسمی شروع به ثبت لحظه‌های از جنگ می‌کردم.»
دبیر عکس خبرآنلاین تصریح کرد: «سال ۶۶ در عملیات کربلای ۵ شیمیایی شدم و برگشتم ولی به سهم خودم حضورم را ادا کردم و در ثبت صحنه‌های جنگ حضورم را نشان دادم، وعکس‌های من تاثیر خودش را بر روی دنیای خبری آن روز‌ها گذاشته بود.»
وی در خصوص اینکه آیا لحظه‌ای بوده که به عنوان عکاس جنگ نتواستید آن را ثبت کنید، بیان کرد: «بله اتفاق‌های متعددی برای من پیش آمده که از مهم‌ترین آن‌ها، یک ستون نظامی بود که در حال آمدن بر روی یک خاک ریز بودند که من دوست داشتم یک زاویه خوبی داشته باشم و کمی صبر کردم تا آن‌ها نزدیک‌تر شوند که عکسم را ثبت کنم. فوکوس و نور سنجی را تنظیم کردم و فقط باید شا‌تر می‌زدم که یکباره خمپاره روی خاکریز خورد و نتواستم آن صحنه را ثبت کنم و هنوز در حسرت آن لحظه هستم.»
او در ادامه افزود: «لحظه‌هایی هم بود که‌ای کاش آن را نمی‌دیدم و ثبت نمی‌کردم مثل انبوهی از شهدائ خودمان که هنوز بعد از سالهای سال عکس آن چاپ نشده و هر شب قاب آن عکس در خوابم مرور می‌شود؛ای کاش آن لحظه را ثبت نمی‌کردم.»
دبیر عکس خبرآنلاین در پاسخ به اینکه آیا رزمندگان یا فرمانده‌های جنگ مانع ورود شما می‌شدند، گفت: «رابطه ما کاملا دوستانه بود، مواردی هم بود که به لحاظ استراژیک منطقه وجود داشت که فرماندهای جنگ اجازه ورود به آن منطقه رابرای عکاسی نمی‌دادند ولی هرگز مانع عکاسان جنگ نبودند.»
ظهیرالدینی تصریح کرد: «شرایط در جامعه جوری رقم خورده است تا کسی که سال‌ها جنگیده با بی‌حرمتی به او و تمام ارزش‌های که یک روز برای آن مبارزه کرده است زیرا سوال می‌برند و برخی اوقات وجود او در جامعه زیادی تلقی می‌شود.»
وی در پاسخ به این سوال که آمار عکسهای که شما ثبت کرده‌اید چه تعداد است، بیان کرد: «آماری از عکسهای که به ثبت رساندم ندارم، زیرا من همیشه نسبت به تعهدی که آن روز‌ها اعتقاد بر این بود که نگاتیو بردن برای خودمان حرام است و می‌بایست در اختیار ایرنا قرار می‌دادیم و الان عکس‌ها در اختیار آرشیو عکس ایرنا هستند و هر سال به مناسبت سالروز عملیات‌های مختلف از آن نمایشگاه عکس و یا اینکه عکس‌ها در کتاب چاپ می‌شود و یا اینکه روی سایت خبرگزاری بدون نام صاحب اثر به نمایش گذاشته می‌شود.»
وی در ادامه افزود: «سالهاست که عکسهای ما در اختیار خبرگزاری ایرنا است بدون آنکه هیچ حقی از آن‌ها داشته باشیم و اگر هم عکسی منتشر شود با ما برخورد می‌شود که چرا عکس‌ها را به معرض دید قرار دادید و با اجازه «چه کسی؟»، در صورتی که من صاحب اثر هستم.»
محمود ظهیرالدینی تصریح کرد: «چنانچه امروزه عکاسان خبری که عکس می‌گیرند اما یک کپی از عکس‌هایش به رسانه خود می‌دهد و گلایه‌ای نیست چون حق طبیعی عکاس است ولی در زمان ما نگاتیو‌ها را تحویل آن‌ها می‌دادیم و هر آنچه عکس گرفته بودیم را در اختیار خبرگزاری قرار دادیم که متأسفانه امروز هیچ حقی برای ما قائل نیستند.»
ظهیرالدینی در خصوص اینکه وضعیت عکسی در دو سال اخیر را چگونه ارزیابی می‌کنید، بیان کرد: «عکاسان خبری از بقالی هم نمی‌توانند عکس بگیرند یعنی اینکه جرأت عکس گرفتن را ندارند و محدودیت‌های زیادی در مقابل آنان وجود دارد.»
وی در ادامه افزود: «عکاسی معنی اصلی خود را از دست داده است و در این دو سال اخیر عکاسان دچار بحران شده‌اند و نمی‌توانند رسالت خبری را به تصویر بکشند. اما در حال حاضر طوری شده است که همه از عکاسان می‌ترسند.»
منبع : خبرگزاری آریا
دیدگاهتان را بنویسید