نیکوبذل:کارگاه‌های تخصصی عکاسی فرصتی برای انتقال تجربیات

مرتضی نیکو بذل متولد ۱۳۵۳ است و کار عکاسی خود را با روزنامه ها و هفته نامه های ایرانی به صورت عکاس آزاد شروع کرده است. وی که فارغ التحصیل رشته عکاسی خبری است، کار حرفه ای خود را با عکس گرفتن برای روزنامه خلیج امارات متحده عربی شروع کرد و از سال ۱۹۹۹،  برای خبرگزاری رویترز عکاسی می کند.
در حاشیه جشنواره دوربین دات نت گفتگویی با وی انجام دادیم که در ذیل می خوانید.

 اوضاع عکاسی خبری در ایران را چطور می بینید؟
عکاسی خبری در ایران نسبت به دو دهه قبل پیشرفت چشمگیری داشته است و با ایجاد خبرگزاری های جدید در کشور فرصت عکاسی کردن برای افراد زیادی ایجاد شده است. همچنین با توجه به استقبال خبرگزاری های خارجی برای خرید برخی عکس های عکاسان داخلی، رقابت خوبی میان عکاسان ایجاد شده است که اگر خبرگزاری های داخلی نیز قواعد حرفه ای را رعایت کرده و نسبت  به فروش عکس های عکاسان خود اقدام کنند قطعا این رقابت بیشتر شده و در آن موقع است که عکاسی خبری،  به معنی واقعی خود پیشرفت خواهد کرد. اما متاسفانه در حال حاضر خبرگزاری های داخلی عکس ها را با کیفیت بالا روی سایت خود گذاشته و همه روزنامه ها به‌راحتی از آن استفاده می‌کنند. این موضوع تنها موجب دلسرد شدن عکاسان شده و آنها مجبورند به منابع درآمدی دیگری برای خود فکر کنند.

در حال حاضر عکاسی خبری در دانشگاه‌ها به عنوان واحد درسی گذرانده می شود. آیا تحصیلات آکادمیک می تواند در رشد و اعتلای عکاسی خبری نقش موثری داشته باشد؟
قطعاً تحصیلات آکادمیک به حرفه ای شدن عکاسان خبری کمک بسیار زیادی می کند. اما واحدهای درسی که هم اکنون در دانشگاه‌ها تدریس می شود بسیار کلیشه ای است. ضمن آنکه برخی اساتید دانشگاهی که واحد عکس خبری را تدریس می کنند، خود عکاس صنعتی هستند. این در حالی است که در تمامی دانشگاه های دنیا، استاد عکاسی خبری خود یکی از سرشناس ترین عکاسان خبری به حساب می آید. همچنین تدریس عکاسی دیجیتال در دانشگاه های کشور خود به عنوان یک واحد درسی بسیار ضروری است، چرا که، عکاس خبری باید به روز باشد و با تمام تجهیزات و امکانات به روز نیز آشنا باشد.

متاسفانه به دلیل غالب بودن فرهنگ شفاهی به فرهنگ تصویری، عامه مردم از دید بصری چندان خوبی برخوردار نیستند. پیشنهاد شما برای بالابردن درک تصویری جامعه چیست؟
به نظر من تنها راه بالا بردن درک تصویری جامعه صنعتی که مردم آن تنها به فکر ادامه زندگی هستند آن است که  عکس ها از محافل خصوصی به مکان های عمومی مانند ایستگاه‌های مترو و ایستگاه های اتوبوس راه پیدا کنند. به عنوان مثال  می توانم بگویم، بسیاری از عکاسان هنرمند در پاریس برخی عکس‌های خود راروی در و دیوار خیابان‌ها نمایش می دهند. اگر این اتفاق نیز در ایران رایج شود، چشم مردم به دیدن و گرفتن عکس عادت می کند. در مجموع معتقدم که فرهنگ بصری مردم باید به سمتی برود که بدانند حتی، نداشتن یک عکس یادگاری به معنی از دست رفتن بخشی از تاریخ است.

 آقای نیکو بذل هم اکنون عکاسی در کدام حوزه در ایران موفق تر است؟
من فکر می کنم در شرایط فعلی که ترس مردم از دوربین کمتر شده ، عکاسی اجتماعی موفق تر از عکاسی سیاسی است. عکاسی سیاسی در ایران به دلیل برخی محدودیت ها چندان نتوانسته  موفق باشد. این در حالی است که عکاس وظیفه دارد که تمام وقایع اعم از سیاسی، اجتماعی، فرهنگی و … را برای ثبت در تاریخ به تصویر بکشد. متاسفانه یکی از مشکلات عمده عکاسان خبری در ایران آن است که عکاس در حین انجام ماموریت کاری اش  شخصیت حقیقی دارد نه شخصیت حقوقی.

برگزاری جشنواره هایی مانند جشنواره دوربین دات نت تا چه اندازه می تواند در ارتقای عکاسی خبری ایران موثر باشد؟
برگزاری جشنواره و ایجاد رقابت میان عکاسان همواره موثر بوده است. یکی از ویژگی های جشنواره امسال آن است که کارگاه های تخصصی نیز برگزار می شود. در هیچ جشنواره عکاسی به صورت همزمان کارگاه تخصصی برگزار نشده و این خود می تواند امتیاز ویژه جشنواره امسال به حساب بیاید. در چنین  کارگاه هایی، هم قدرت تجزیه و تحلیل افراد از یک عکس افزایش پیدا می کند و هم فرصتی است که عکاسان تجربیات خود را به دیگران منتقل کنند.

اشتراک گذاری

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

این سایت از اکیسمت برای کاهش هرزنامه استفاده می کند. بیاموزید که چگونه اطلاعات دیدگاه های شما پردازش می‌شوند.