الهام صالح/ دوربین.نت: «فکر می کنم برای عکاس بحران بودن، باید خیلی خودخواه باشی. خودخواه نسبت به والدین، همسر و هر کس دیگری که در زندگی ات هست. شاید دوستانم از من به خاطر این حرف بدشان بیاید، اما فکر می کنم برای ما که به این کار مشغولیم، هفتاد درصد کار فقط برای خودمان باشد. هر چند درباره فعالیت های ضد جنگ و این جور چیزها حرف بزنیم، اما بیشتر به خودمان فکر می کنیم تا جامعه.»
شاید این جملات واقعا عکاس ها را عصبانی کند، اما جملاتی است که توسط یکی از هم صنفان خودشان گفته شده. گوینده این جملات، «کریستوفر موریس» است؛ کسی که لقب «عکاس سال» را از طرف دانشکده روزنامه نگاری دانشگاه میسوری دریافت کرده. موریس، یکی از عکاسان جنگ است و عکس هایی از درگیری های افغانستان، یوگسلاوی، فیلیپین، چچن و خلیج فارس را به ثبت رسانده. موریس، یکی از عکاسان جنگ است و کتاب «عکاسی زیر آتش» می خواهد از این گروه از عکاسان بحران بگوید.
«عکاسی زیر آتش»، در واقع همانطور که در پیشگفتار آن ذکر شده، داستان عکاسی جنگ است و از تجربه ۱۰ نفر از معروف ترین عکاسان زنده برگرفته شده. پاتریک شاول، فیلیپ جونز گریفیث، ران هاویو، کاترین لروی، دان مک کالین، سوزان میسلاس، کریستوفر موریس، جیمز ناکتوی، مگی استبر و لورنت وان دراستاک، عکاسانی هستند که در این کتاب از تجربیات عکاسی خود از جنگ ها می گویند. هر یک از آن ها برای حضور در این صحنه ها دلایل خاص خود را دارند.
برخی معتقدند که با عکاسی می توانند به مردم کمک کنند و برخی هم اینطور می اندیشند که عکاسی هیچ کمکی به مردم نمی کند، هر چه هست هر دو گروه به عکاسی از جنگ ها ادامه می دهند، البته برخی هم مانند «دان مک کالین» از عکاسی از جنگ خسته اند:«حالا وقتی بیرون می روم و از طبیعت انگلستان اطراف خانه ام عکاسی می کنم، با خودم می گویم کیف کن، چون دیگر مجبور نیستی حساب پس بدی. در عکاسی از طبیعت، نه اندوهی وجود دارد، نه اتهامی و نه احساس گناهی. در واقع همه چیز عکس آن است. انگار آزاد شده ام.»
بین این ۱۰ عکاس جنگ، عکاسان زن هم هستند، اما عکاسی از جنگ ها برای این زنان عکاس، متفاوت از مردان عکاس نیست:«گمان می کنم برای کسانی که جنگ راه می اندازند، عجیب باشد که ببینند یک زن از جنگشان عکاسی می کند. اما اگر راستش را بخواهید من خیلی به این موضوع فکر نمی کنم. می دانم یک زنم و به زن بودنم هم افتخار می کنم. اما وقتی دارم از چیزی عکس می گیرم، خیلی حواسم به زن بودنم نیست.»
«عکاسی زیر آتش»، حاوی تجربیات ارزشمند عکاسانی است که جانشان را کف دست می گیرند تا تصاویری از جنگ ها را ثبت کنند. اما واقعا چرا عده ای به ثبت وقایع درگیری ها؛ جنگ های داخلی و جنگ های بین کشورها علاقه مندند؟ شاید پاسخ این پرسش در این جملات نهفته باشد:«آنچه در جنگاوری ها تغییر نکرده است و خوشبختانه هرگز هم تغییر نخواهد کرد، اشتیاق مردان و زنان شجاعی است که باز هم به صحنه ی نبرد می روند تا سند فراهم کنند. تا دیگر کسی نتواند بگوید من خبر نداشتم یا اصلا چنین اتفاقی نیفتاده.» این کتاب، عکس هایی تاثیرگذار از جنگ ها را هم شامل می شود.
عکاسی زیر آتش/ پیتر هاو/ ترجمه: سولماز حدادیان/ ناشران: نشر ساقی و انجمن عکاسان انقلاب و دفاع مقدس
دیدگاهتان را بنویسید