جشنواره عکس فجر، “امید و شادی های زندگی”

حسن غفاری در گفتگو با خبرنگار «نسیم»، در خصوص تعداد آثار رسیده به بخش عکاسی جشنواره تجسمی فجر و در توضیح موضوع این بخش گفت:
– از آنجا که ثبت نام به صورت آن لاین صورت می گیرد نمی توانیم آمار دقیقی از آثار رسیده را بگوییم. و یکسری از اخبارها، اخبارهایی است که باید از طرف دبیرخانه و دبیر کل جشنواره تایید شود. بنابراین نمی توانم آمار دقیقی را ارائه کنیم.
– با یک مرور خیلی سریعی که در آثار رسیده بخش عکس داشتیم، متوجه شدیم تعدادی از عکاسان مطرح و مهم بین المللی در جشنواره شرکت کرده و آثارشان را فرستادند. آمار شرکت کننده های خارجی، آمار مورد قبولی است.
– تا امروز که در مرحله فراخوان و دریافت اثر هستیم، تغییرات دولتی، خوشبختانه در روند برگزاری جشنواره تأثیری نداشته است و با شرایط خوب و راضی کننده ای روبرو هستیم.
– موضوع بخش جشنواره ششم عکس فجر “امید و شادی های زندگی” است که سال گذشته هم جشنواره با همین عنوان برگزار شد.
– هدف ما از این عنوان برای جشنواره این بوده است؛ با توجه به اوضاع کنونی دنیا و شرایط خاصی که در تمام کشورها حاکم است، خواستیم کسانی که در عرصه ی فرهنگ و هنر فعالیت می کنند بتوانند با نگاه کردن به این موضوع، به تعریف و لازمه ی شادی و امید در زندگی بپردازند.
– از طرفی در سال گذشته ما در کشورمان شاهد اتفاقات مردمی و ملی گرایانه بودیم مثلا قضیه فوتبال، والیبال و البته انتخابات که در همه ی این موارد شور و نشاط و هیجان در جامعه ایجاد شد که ما فکر کردیم این هم فرصت خوبی است که هم نگاه ملی و هم نگاه جهانی به این موضوعات باشد. چرا که جشنواره فجر، یک جشنواره وسیع و گسترده ای است در کشور ما که همه ی گرایش های هنری را پوشش می دهد. یکی دیگر از اهداف ما این بوده است که به مسائل وطن پرستانه هم بپردازیم.
– زندگی بر همین اساس امید و حرکت است. امیدواریم شاهد عکس های خوبی در این موضوع، در جشنواره امسال باشیم.
– متاسفانه تقویم کشور ما، تقویمی است که بیشتر به سمت عزا گرایش دارد. در واقع روزشمارهایِ شادی در این تقویم بسیار محدود است.
– ما معتقدیم شادی نشانه های ظاهری مثل لبخند نیست، شادی یک باور، یک فرهنگ، یک جریانی است که باید در زندگی ما باشد و همین باید در فعالیت ها بازتاب داده شده و لمس شود.
– در سال گذشته بسیاری از عکاس می گفتند “امید و شادی های زندگی” موضوع بسیار سختی است و ما در میان عکس هایمان، این موضوع را نداریم و یا خیلی کم داریم.
– می دانید که این جشنواره مستند است یعنی عکس هایی که با گرایش مستند و عینیت گراست هستند در این جشنواره شرکت داده می شوند.
– عکس های ارسالی باید محدوده ی زمانی مشخصی داشته باشند. فقط عکس های تولید شده در سال ٩١ و ٩٢ پذیرفته می شود. در واقع خواستیم با این نگاه عکاسان نظاره گر اوضاع اجتماعی جامعه خودمان باشند. و یا برای عکاسان دنیا که نشان دهنده ی نگاه شان به اتفاقات اطراف شان است.
– به این ترتیب ما می توانیم عکس ها را از چند زاویه بررسی کنیم؛ اولا از زاویه دید مطلق عکاسی مستند و گرایش مستند اجتماعی بررسی کنیم و بعد هم می توانیم از این جهت بررسی داشته باشیم که میزان موضوعی و نگاهی شادی های ایرانی ها را با هم مقایسه کنیم و ببینیم امید در جوامع مختلف چه توسط عکاسان ایرانی و چه خارجی، چگونه دیده می شود. در واقع با این کار دست به یک آسیب شناسی و تجزیه و تحلیل و مقایسه می زنیم.
– با همین عکس ها می توانیم به دولت مردان و کسانی که در حوزه مسائل اجتماعی کمک کنیم تا یک تصویر و یک نمایه از سطح امیدواری و شادی در جامعه مان را ببینند و متوجه بشوند در چه جایگاهی از امید و شادی هستیم.
– متأسفانه مدتی پیش شنیدم در کشور پاکستان با توجه به اوضاع و شرایط بحرانی که در آن حاکم است در مسئله شادی و امید به زندگی جلوتر از ایرانی ها هستند و ما در رتبه ١١۵ هستیم در بین کشورهای دنیا.
– بخشی از وظایف دولت مردان ما فضاسازی شادی است. ایجاد احساس شادمانی در جامعه است که موجب حرکت و پویایی و در نتیجه موفقیت های بیشتر جامعه ما می شود.