جلد اول فتوژورنالیسم؛ لذت خواندن از عکس

الهام صالح/ دوربین.نت: تقریبا می توان تشخیص داد قضیه از چه قرار است. تصویر این اطلاعات را ارائه می دهد. یکی از وسایل یک شهر بازی دچار نقص فنی شده اند. این در حالی است که عده ای هم سوار بر آن هستند، اما خواندن شرح عکس، مو بر تن سیخ می کند:«پس از پاره شدن یکی از کابل ها و توقف قطار بومرنگ در هوای ۳۸ درجه، کارمندان شهر بازی کلاه و آب به افراد معلق در میان زمین و هوا می دهند. عکاس وقتی عازم منزل بود، خبر را از شبکه سراسری رادیو شنید.»
این ها همان اطلاعاتی است که از عکس نمی توان دریافت کرد. این نکته که گرمای هوا زیاد بوده، این نکته که عده ای با فداکاری خواسته اند تشنگی افراد را برطرف کنند و این که عکاس به محض شنیدن خبر راهی شهر بازی شده.
اما نکته ای که کتاب می خواهد به آن بپردازد این است که بیشتر عکس های خبری نه از طریق ماموریت های محوله بلکه از راه رادیو اسکنرهایی که در اختیار عکاسان است به دست می آیند.
جلد اول «فتوژورنالیسم»، اطلاعاتی از این نوع را در اختیار مخاطبان خود قرار می دهد، اطلاعاتی که می تواند بین عکاسی در ایران و عکاسی در جهان معیاری برای مقایسه ایجاد کند و حتی برای عکاسانی که فقط به اعزام به ماموریت ها اکتفا می کنند، تلنگری باشد.
جلد اول فتوژورنالیسم با پیشگفتاری از «اسماعیل عباسی» آغاز می شود. این پیشگفتار به این نکته اشاره دارد که فتوژورنالیسم پس از گذشته ۶ دهه از پیش بینی «رابرت کاپا»؛ موسس آژانس مگنوم، هنوز زنده است. او با ظهور تلویزیون پیش بینی کرده بود:«فتوژورنالیسم کارش تمام است.»
مطالب این کتاب به عکاس ها برای بازبینی هدف خود درباره عکاسی تلنگر می زند. برخی از این تلنگرها را می توان در شرح عکس های موجود در کتاب مشاهده کرد. یکی از این شرح عکس ها هم درباره ترور «رابرت کندی» است:«وقتی رابرت کندی ترور شد، زنی دستش را جلوی دوربین بوریس یارو گرفت و خواست مانع کار او شود.او به آن زن گفت: لعنتی، این لحظه ای از تاریخ است. و این عکس فراموش نشدنی را گرفت.»
فتوژورنالیسم، حاوی مطالب و اطلاعاتی جالبی است، اما یکی از جالب ترین این اطلاعات درباره رعایت حریم شخصی افراد است. در این زمینه عکس هایی هم وجود دارد؛ عکسی از ژاکلین کندی که علیه «ران گاله لا»؛ عکاس شکایت کرد و دادگاه حکم داد که این عکاس حق ندارد بیشتر از هشت متر به او نزدیک شود، عکسی از گاله لا که برای عکاسی از مارلون براندو، کلاه ایمنی به سر گذاشته (چانه او یک بار بر اثر ضربه براندو شکست)، عکسی از «والتر کیاری»؛ بازیگر ایتالیایی که از «تازیو سکیارولی»؛ عکاس به ستوه آمده.
در این مطلب، نکته های بسیاری درباره رعایت حریم شخصی افراد توسط عکاس وجود دارد، نکاتی مانند این که عکاس برای ثبت صحنه تصادف نیازی به مجوز ندارد، اما برای ورود به آمبولانس نیازمند مجوز است، یا این نکته که گاهی افزودن شرح عکس می تواند باعث ناخشنودی فرد شود، یا حتی واقعیت را طوری دیگر نشان دهد.
جلد اول فتوژورنالیسم، ۱۳ بخش را دربرمی گیرد.
ماموریت، خبرهای ناگهانی، خبرهای عمومی، عکس گیرا، پرتره، ورزش، ویرایش عکس، طرح مشکلات، داستان تصویری، تصویرسازی، اصول اخلاقی، قانون و تاریخچه، عناوین بخش ها را تشکیل می دهند.
کتاب با پیشگفتاری از مترجم آن آغاز شده و با کتابشناسی و نمایه به پایان می رسد.
فتوژورنالیسم بدون شک، یکی از معتبرترین کتاب هایی است که درباره عکاسی منتشر شده. مطالعه این کتاب، به دلیل اطلاعات جذابی که منتقل می کند، برای مخاطب لذت بخش خواهد بود.
جلد اول فتوژورنالیسم/ کنت کوبر/ ترجمه و تدوین: اسماعیل عباسی/ دفتر مطالعات و تحقیقات رسانه ها