کیارنگ علایی عکاس مشهدی، سومین نمایشگاه انفرادی خود را پس از دو نمایشگاه «جایی دور‌تر» و «یک شرجی آرام» برگزار می‌کند.
این نمایشگاه با عنوان «حتی وقتی نمی‌دانیم» دربرگیرنده چهارده اثر در اندازه ۷۶*۱۱۴سانتی متر است که به صورت چاپ روی کاغذ عکاسی و قاب ارائه می شود.
«حتی وقتی نمی‌دانیم» درونمایه‌ای اجتماعی و تلخ دارد و هم چون دیگر کارهای عکاس از حضور انسان در صحنه، تهی است و به جای این حضور، عناصر به جا مانده از زندگی روزمره انسان‌ها محتوای صحنه را تشکیل می‌دهند. اما این بار عناصری که دچار دو خصیصه شده‌اند: یکی مساله غیاب و دیگری مساله زمان.
کوچ انسان‌ها از صحنه زندگی، فضایی دهشتناک را ایجاد کرده که در گذر زمان ماهیت اصلی مکان‌ها نیز تغییر کرده است. گردی از کهولت و فراموشی، صحنه‌ها را پر کرده و عکاس در این فضا به دنبال یک نگاه دوم است. نگاهی به جز دوربین عکاسی!
این نگاه دوم و غریبه ماهیت اصلی ایده این مجموعه عکس را تشکیل می‌دهد.
مقدمه این نمایشگاه را «شهریار توکلی» و «دکتر واقف کاشفی» نوشته‌اند. در بخش‌هایی از مقدمه این نمایشگاه آمده است: «کیارنگ علایی در نمایشگاه جدیدش، انتظارات ذهنی بینندگان آثار پیشین خود را در هم می‌ریزد و با رفتن به سمت حوزه دیگری از عکاسی، ورق جدیدی را رو می‌کند. ورقی که قاعده بازی‌اش، یک سر متفاوت با آن چیزی است که قبلا تجربه کرده بود.
به این ترتیب در تازه‌ترین مجموعه کیارنگ علایی تمامی آن تاملات شاعرانه و حتی تعمدات زیبایی شناسیک بصری، به نفع “حرفی” که هنرمند می‌خواهد بزند، کنار می‌رود و صراحت و صحنه سازی دقیق، جایگزین آن پرسه‌های الهام جویانه و انتخاب‌های چند معنایی و اتفاقی می‌شود/ شهریار توکلی»
«در این مجموعه عکس، کیارنگ علایی برای نگاه کردن به مقوله “نگاه” ناگزیر از به کار بردن دو نوع دوربین گشته است. آیا مولف این مجموعه سعی در رام کردن این نگاه خیره داشته است؟ آیا در این تصاویر عکاس سعی داشته از نگاه دوم اجتناب کند؟ اما ببینیم چه صحنه‌هایی مطلوب دو نگاه متفاوت مولف قرار گرفته است؛ خالی از سکنه بودن، متروک بودن و فضاهای مخروبه از عناصر مشترک بیشتر صحنه‌های عکاسی این مجموعه است. حتی نخلستان را روح نخل‌ها ترک کرده‌اند و عنصر دریا نیز در این عکس‌ها متناهی است همه این صحنه‌ها اجازه می‌دهند تا مطلوب نگاه، عنصری گمشده باشد./ دکتر واقف کاشفی»
کیارنگ علایی درباره نمایشگاه اخیر خود می‌گوید: «این مجموعه بدون آنکه بر زمان معلوم یا جغرافیای خاصی تاکید کند صرفا نگاهی دارد به یکی از دغدغه‌های اجتماعی انسان امروز در هر سرزمین و زیر هر آسمانی. دغدغه اجتماعی که گاه به یک ترس در میان آدم‌ها بدل می‌شود. در این عکس‌ها کوشیده‌ام این دغدغه مشترک اجتماعی را بدون هیاهو و در سکوت محض صحنه‌ها نمایش دهم، به این دلیل آدم‌ها را از قاب حذف کرده‌ام چرا که احساس می‌کنم فقدان بیشتر از حضور، سوال برانگیز است همان طور که کمتر نشان دادن، بیشتر آشکار کردن است. در سکوت و آرامش فضا‌ها اما تلاطمی وجود دارد که زاییده همان نگاه دومی است که در این مجموعه دنبال کرده‌ام. عکس‌ها به صورت مستند صحنه آرایی شده تولید شده و سعی‌ام بر این بوده که به ترکیبی بسیار بدوی و ساده دست یابم و از زیبایی‌های تصویری و دلفریب کاملا پرهیز کنم.»
کیارنگ علایی متولد ۱۳۵۵ مشهد و عکاس خودآموخته است. وی علاوه بر دبیری هشت دوره جشنواره سراسری عکس آماتوری آبرنگ و پنج دوره جشنواره ملی عکس مشهد، عضو هیات داوران جشنواره های مختلفی از جمله یازدهمین و دوازدهمین بینال ملی عکس ایران در موزه هنرهای معاصر تهران بوده است. وی همچنین در این سال ها مدرس کارگاه های نظری متعددی در تهران، اصفهان، کرمان، یزد، بندرعباس، شیراز، اهواز، آبادان و… بوده است. فعالیت فیلمسازی و دریافت جوایز بین المللی از جمله جایزه بهترین انیمیشن جشنواره داکینو رومانی در سال ۲۰۰۵، نشان نقره جشنواره ملل اتریش در سال ۲۰۰۶ و دعوت به انجمن استعدادهای جوان برلین در سال ۲۰۰۶ بخشی از موفقیت‌های وی در زمینه فیلمسازی است. تالیف چند مجموعه داستان کوتاه و ترجمه کتاب «کاغذ و آینه؛ تاریخچه فشرده عکاسی» که امسال توسط نشر حرفه هنرمند منتشر شد، از دیگر فعالیت‌های اوست.
لازم به ذکر است کتاب این نمایشگاه نیز توسط انتشارات آهنگ قلم منتشر شده و در افتتاحیه نمایشگاه رونمایی و عرضه خواهد شد.
این نمایشگاه عصر روز جمعه مورخ ۳ شهریور ۱۳۹۱، ساعت ۴ بعداز ظهر گشایش می‌یابد و تا چهارشنبه ۸ شهریور ۱۳۹۱ در ساعات ۴ تا ۸ بعداز ظهر پذیرای بازدیدکنندگان است.
گالری طراحان آزاد: تهران، میدان فاطمی، میدان گل ها، میدان سلماس، شماره
دیدگاهتان را بنویسید