نویسنده : سمانه عسکری
تحوالت سیاسی أواخر دهه ۸۰جنبشی در هنر پاگرفت که منتقدان أن را رئالیسم کلبی مسلک نامیدند هنرمندان در این جنبش اتفاقاتی که برای جامعه إز سوی حاکمیت اتفاق می افتاد را به ریشخند میگرفتند ،همینجاست که هنرمندان بزرگی مانند ننگ لی جون و یوجین جو در نقاشی های خود به شدت این نظریه را اعمال میکنند اعدامی ها و بهت و خمیازه أدمها همه چیز را به یاد می أورد جزانچه ایدئولوژی مستقر میخاهد ،گوهردشتی درمجموعه اتش فشأن خود به نوعی دیگر اجتماع و حاکمیت خودرا إز نبود ها و خطرها اگاه میکند “دم اژدها” عکس های گوهردشتی در نوع خود إز بهترین موقعیت ها و رخداد ها چیده شده،کارهای روزمره خنده های إز ته دل جمع های صمیمی إز همه قشر ها میگوید إز نوجوانان که ایندگانند و مادرانی که هنوز پای سبزی مینشینند،همه بی خبرند ولی یکی در این جمع ها اگاه است،نمیخندد و خودرا به کاری مشغول کرده که چهره آش را نمیبینیم دم اژدها چنان در دل و جان ان هاست و با انها درامیخته که گویی عضوی إز ان جمع است خطرها کمبود ها واینچنین درامیختن و رخنه کردن انها در اجتماعات ما آنقدر در عکس ها ملموس است که ترسی را در مخاطب إیجاد میکند،در اینجا به حقیقتی دست می یابیم که به وفور در جامعه احساس میشود وان بی توجهی سیل ڒیادی إز اجتماع به این موضوع است در واقع نوعی گول زدن و سر خودراشیره مالیدن است خطر در دل تنهایی و جمع هایشان است و انها إز ته دل میخندند،شاید کاری جز این هم إز دستشان بر نمی اید.
عکس ها با اینکه ساده بنظر میرسند ولی محتوایی قابل تامل و عمیقی دارند نورپردازی و چیدمان عکس ها به جریان زندگی مطلوب و بی دغدغه ی انسان های داخل کادر کمک شایانی کرده است.
عکاسی چیدمان در اینجا تاحدودی دچار چالش شده و این افراد که به عنوان بازیگربا فرم وزبان بدنی خاص که عکاس یا به عنوانی دیگر کارگردان عکس برای انها تعریف کرده گونه ای دیگر از سبک زندگی ایده ال در ایران را به نمایش گذاشته است.
گوهردشتی هنرمندی خالق و اجتماعی ا زشهر اهواز با مدرک کارشناسی ارشد عکاسی ازدانشگاه هنر تهران است که بی شک جزو بهترین عکاسان حال حاضر ایران وجهان است که با هنر عکاسی چیدمان چنان نگاه مخاطب را به اطرافش باز میکند که شاید خودش هم متوجه نشود.
دیدگاهتان را بنویسید