حسین فاطمی:در ایران وسیله زیاد است اما تفکر نیست

آخرین برنامه‌ی ششمین جشنواره عکس خبری دوربین.نت کارگاه بررسی فتوژورنالیسم روز جهان توسط حسین فاطمی در سوم آذر ماه در فرهنگسرای سرو برگزار شد.
فاطمی ضمن اشاره به تاریخچه ی کوتاهی از عکاسی خبری در کشور گفت: قبل از انقلاب عکاسی در عکاسی پرتره و درباری ختم می‌شد اما در زمان انقلاب و بعد از آن عکاسان  بدون اینکه در این زمینه تحصیل کرده باشند به دلیل شرایط خاص آن زمان به صورت تجربی و بر اساس موقعیت عکس گرفتند و جلو رفتند و ایران تا ۷،۸ سال روی بورس فتوژورنالیسم جهان بود اما در حال حاضر شرایط بسیار فرق کرده است. در آن زمان هم رسانه‌ها کمتر بود هم تعداد عکاسان.
در این کارگاه حسین فاطمی به بررسی دو مجموعه عکس پروپوزال پرداخت. پروپوزال یعنی عکاس ایده نگاه خود را به یک موضوع و اینکه چه هدف و نتیجه ای را از عکاسی آن موضوع دارد را می‌نویسد و به برگزار‌کنندگان می‌دهد ، اگر مورد قبول واقع شود با مبلغی که در اختیار او گذاشته می‌شود او امکان عکاسی از موضوع مورد نظر را بدست می‌آورد. مجموعه محمد اسلامی رادر عکاس ایرانی  که در سال ۱۹۹۷ برنده جایزه فیفتی‌کروز و مجموعه عکس بالاشگاردی عکاس‌مجارستانی که در سال ۲۰۰۷ برنده جایزه یورجن اسمیت شده است. دو عکاس که با دو نگاه متفاوت به عکاسی از ایران پرداخته اند.

مجموعه باید یکسان باشد
فاطمی پس نشان دادن مجموعه عکس اسلامی راد گفت: این عکاس با تجهیزات خاصی عکاسی نکرده است و فقط با یک لنز ۳۵ تمام عکس‌های خود را ثبت کرده است. شاید بگویید این تک شات ها را ما هم می‌توایم بگیریم اما چیزی که مهم است  نوع ارائه شما و اینکه بتوانید در ۲۰ فریم درباره ایران حرف بزنید. به داستان رسیدن اینکه چطور آن را آغاز کنیم و چطور تمام کنیم مهم است. این مجموعه ۷،۸ سال به طول انجامیده است اما در تمامی عکس ها دید مستند عکاس، لنز و کنتراست یکسان حفظ شده است و از عکس‌ها یک مجموعه ی بدون تناقض می‌سازد.
مطالعه کنید
بعد از دیدن مجموعه عکس بالاشگارد عکاس مجارستانی درباره ایران فاطمی ادامه داد: چرا بالاشگارد جایزه می‌گیرد اما ما نه؟! چون او می‌داند می‌خواهد چه کند.
وقتی از سر نواب عکس می‌گیرد می‌داند چرا این عکس را گرفته است. مطالعه و تحقیق می‌کند بعداز آن عکس می‌گیرد. نباید عجله کنیم وقتی می‌خواهیم داستانی را کار کنیم باید مطالعه کنیم و با افراد با تجربه در همه زمینه‌ها صحبت کنیم. پروپوزال نوشتن انشا یا کپشن نیست ، نوشتن یک دیدگاه است.
تعداد عکاسان ایران مثل آمریکا بسیار زیاد است و در تمامی مسابقات عکاسی بیشترین شرکت کنندگان از ایران هستند اما کاری که ماندگار باشد انجام نمی‌شود. در یک مجموعه عکس که عکاس آلمانی آن را کار کرده است مجموعه عکس‌ها از اسرائیل آغاز می‌شود به غزه و لبنان می‌رود و در میدان هفت تیر تهران تمام می‌شود. چون روی کارش مطالعه داشته و فلسفه پشت کارش است.

مناسبت ها را کنار بگذارید
در ایران پتانسیل‌های زیادی وجود دارد. بسیاری از عکاسان غربی آرزو دارند که در ایران عکاسی کنند. یک ویزای ۱۵ روزه می‌گیرند و در ۱۰ روز یک مجموعه درباره ایران می‌گیرند.
چون از قبل برنامه ریزی کرده اند و می‌دانند کجا می‌خواهند عکس بگیرند اما در ایران عکاسی‌ها تفریحی و مناسبتی است.
مناسبت‌های تقویمی را کنار بگذارید. رسانه‌ها ازین وقایع عکس می‌گیرند. شما رسانه نیستید اگر هم در رسانه کار می‌کنید یک جهش داشته باشید. هر سال در این باره صحبت می‌کنیم اما تا سال بعد یک خروجی هم نداریم. عکاسان خبری ما کتاب نمی‌خوانند و فقط به دنبال ارائه هستند. یک سال عکس نگیرید و فقط مطالعه کنید بعد به دنبال عکاسی بروید. اگر فلسفه پشت کارتان باشد دیگر محدودیت‌ها معنی ندارند.
عکاسی که وقتی پایش قطع می‌شود باز هم عکاسی می‌کند می‌داند می‌خواهد چه کار کند و فلسفه پشت کارش است. در بنگلادش دو سال اول را مطالعه می‌کنند بعد می‌روند سراغ عکاسی. یک عکاس است که سالی یک مجموعه عکس ارائه می‌دهد و مقام هم می‌آورد چون داستانش را خوب تعریف می‌کند و با حوصله روی موضوع کار می‌کند.
فاطمی در آخر مجموعه عکس منتشر نشده از زلزله‌ی سومالی را برای حاضرین نشان داد.

| گزارش تصویری این نشست |