“هم همه” عکس‌های روزبه روزبهانی در هفت‌ثمر

نمایشگاه “هم همه” عکس‌های روزبه روزبهانی جمعه ۲۰ دی‌ماه در گالری هفت ثمر افتتاح می‌شود.

در این نمایشگاه ۱۲ عکس سیاه و سفید ۵۰*۷۰ و یک کار رنگی ۱۵۰*۱۰۰ با موسیقی ای از روزبه اسفندارمز و بهنام ابوالقاسم برگزار می‌شود.

از ۲۰ تا ۲۵ دی ماه ۱۳۹۲ می‌توانید به دیدن عکس‌های این نمایشگاه بروید و افتتاحیه روز جمعه ساعت ۱۶ است.

.

این جور مواقع دوربین نباید دور گردنت باشد. باید بند دوربین را بتابانی دور دست و چشمانت برای درافتادن با پیکره‌ای، حالتی، برشی از شهر کمین کنند. ماجرا فراتر از کلیشه‌ی رایج «شکار صحنه» است. شکارچی باید تمام موجودیت یک لحظه را فراچنگ آورد و موجودیت لحظه یعنی صدا، رنگ‌ و هوا. چشمانت باید جوری ببینند که انگار دارند می‌شنوند. شهر را می‌بویند و لمس می‌کنند. «هم‌همه» جای آن که تداعی‌کننده‌ی ازدحامی مُخل باشد، تاکیدی است بر نظم نهفته‌‌‌‌‌ و انباشته‌ درون شهر. آدم روی آدم. حس روی حس. فضا در برابر فضا. مردمان فُرم و هندسه دارند. آرام می‌خزند درون مثلث و مربع چشمان ما. نیمی از این نگاه. تکه‌ای از آن صدا. سنگریزه را توی برکه می‌اندازیم، جز صدایی قُلپ‌مانند صدای دیگری نمی‌شنویم. موج موّاج صدا به سمت ابدیتی در دوردست روانه می‌شود. از شعاع دید ما و مرز برکه فراتر می‌رود و به نظمی کائناتی در بی‌نهایت می‌پیوندد. صدای شهر کجا می‌رود؟ کدام موجودات در کجای دنیا صدای ما را می‌شنوند؟ دیگر به افسانه‌ی «پرواز پروانه‌ای در آفریقا به توفانی در آمریکا منتهی می‌شود» احتیاجی نیست. آشوب همین جاست. گوشها را محکم می‌گیریم و شهر را با چشمانمان می‌مکیم. بازار. خیابان. میدان. اندام برانگیخته‌ی شهر، بود و نبود ما را تعیین می‌کند. هر چه انباشته‌تر، حس حضور‌ ما پررنگ‌تر. چشم که می‌بندیم همهمه‌ی شهر راه می‌گیرد پشت پلکهایمان. چه می‌شود که آوا بدل به مجسمه‌ای شهری می‌شود؟ کدام ساز از سازهای دیگر به دنیا بهتر می‌نگرد؟ دوربین کدام عکاس، ضبط‌صوتی قوی‌تر است برای ثبت همهمه‌ی موزون آدمیان؟

.

گالری هفت ثمر -خیابان مطهری خیابان کوه نور کوچه پنجم پلاک ۸