عطاالله طاهرکناره معتقد است: «نمایشگاه‌های عکاسی در ایران به بیراهه می‌روند، مخصوصا آن نمایشگاه‌های دوره‌ای که هرچند یک‌بار راه‌اندازی، سپس تعطیل می‌شوند.»
به گزارش ایسنا، عکاس AFP (آژانس فرانس پرس)، در گفت‌وگویی، درباره‌ی نمایشگاه “چشم درون” گفت: «با این نمایشگاه برای اولین‌بار مجموعه‌ای از آثار عکاسان معاصر، عکس‌های تاریخی و آثار خارجی گنجینه‌ی موزه با شکل و شیوه‌ای دیگر عرضه شد.»
به‌گمان او، تعدد موضوع‌ها در این نمایشگاه زیاد بوده، اما با توجه به گستردگی نمایشگاه از جهاتی مثبت از جهاتی هم می‌توانسته بار منفی داشته باشد.
طاهرکناره با بیان اینکه بیش از ۱۰ سال بود که شاهد نمایشگاه عکسی با این گستردگی در موزه‌ی هنرهای معاصر تهران نبوده‌ایم، به نمایشگاه‌های سالانه و دوسالانه‌ی عکس ایران اشاره کرد و گفت: «”چشم درون” از نظر نوع ارایه و چاپ بزرگ عکس‌ها قابل تامل بود.»
به‌زعم وی، اینکه مسؤولان هنری کشور پس از سال‌ها برای عکاسی ارزشی قایل شدند، فرصت مغتنم و کار با ارزشی بوده است، چراکه در طول سال‌ها، هر نمایشگاهی را در موزه‌ی هنرهای معاصر دیدیم به‌جز نمایشگاه عکس.
طاهرکناره همچنین اذعان کرد: «اینکه این نمایشگاه از دید یک نفر برگزارکننده، اجرا و سلیقه او بر سایر علایق غالب شد، می‌تواند نکته منفی به‌شمار آید، اما، این ایرادی است که به اکثر نمایشگاه‌های عکس داخل کشور ما وارد است که وقتی آن‌ها را مشاهده می‌کنیم، به‌راحتی می‌توانیم خیلی از معایب را شناسایی کنیم. پس اگر شورایی برای سیاست‌گذاری این نمایشگاه‌ها تشکیل شود، تاثیرگذار است.»
به‌تعبیر، او “چشم درون” را پیش‌تر به‌گونه‌ای در قالب جشن تصویر سال شاهد بوده‌ایم و با آنکه نمایشگاه خوبی است، می‌توانست بهتر از این‌ها و با دقت بیشتری برگزار شود.
طاهرکناره در عین حال اذعان داشت، اگر به‌جای سیف‌الله صمدیان هر فرد دیگری از جامعه‌ی عکاسی “چشم درون” را برگزار می‌کرد، شاید موفق نمی‌شد، زیرا او نوعی اعتماد را از در میان عکاسان به‌وجود آورده که باعث شده است عکاسان شرکت در نمایشگاه‌های او را بپذیرند.
وی با اشاره به اینکه این نمایشگاه به‌خاطر چند موضوعی‌بودن، در بیننده احساس سردرگمی به‌وجود می‌آورد، بر ادامه‌داربودن و برگزاری این نمایشگاه‌ها با تشکیل شورای سیاست‌گذاری تاکید کرد.
دیدگاهتان را بنویسید