مجید سعیدی / برنده ورلدپرس فوتو
.
۵۶ سال است که در چنین روزی، تمامی اهالی عکس جهان به گوش میشوند تا اسامی منتخبان جهان را ببینند و بشنوند.
بنیاد «ورلد پرسفوتو» که یک بنیاد غیرانتفاعی است با کمک خانواده سلطنتی هلند پایهگذاری شد و تا امروز، بزرگترین گردهمایی عکاسان جهان است. امسال نیز ۵۶۶۶ عکاس حرفهای از سراسر دنیا، تصاویر منتخب خود را به این بنیاد ارسال کردند؛ ۱۰۴هزار اثر که عدد عجیبی است.
سال گذشته شاهد اتفاقات بسیاری در جهان بودیم که شاید بتوان از وقایع سوریه به عنوان یکی از مهمترین این اتفاقات نام برد؛ فاجعهای خانمانسوز و دردآور. عکاسان متعهد بسیاری نیز فجایع این رخداد را به تصویر کشیدند. نمونه آن اثر عکاس آمریکایی است که مقام دوم در بخش خبرهای لحظهای را از آن خود کرد و در آن کودکی مجروح و حیران درحال نگاهکردن زخمهای خود را به تصویر کشیده است. اما اصلیترین جایزه ورلدپرس یعنی «عکس سال» به اثری از پل هانسن، عکاس خبری سوئدی که از سال ۲۰۰۰ برای روزنامه کشورش کار میکند، اهدا شد. عکس تاثیرگذار او تشییع جنازه دو برادر خردسال ساکن غزه را نشان میدهد که توسط اهالی محل برای خاکسپاری به مسجدی در نزدیکی خانهشان برده میشوند. خانه آنها در جریان تهاجم وحشیانه اسراییل به نوار غزه در پاییز امسال مورداصابت موشک یک هواپیمای اسراییلی قرارگرفت و علاوه بر این دو پسر خردسال، پدر خانواده نیز در این حادثه به شهادت رسید.
مایو موهانا، عضو پرویی هیات داوران، درباره این عکس میگوید: «قدرت و نفوذ فراوان این تصویر از اینجا ناشی میشود که خشم و ناراحتی تشییعکنندگان بزرگسال و معصومیت و بیگناهی کودکان را همزمان و در کنار هم نشان میدهد؛ بنابراین عکسی است که هرگز نمیتوان فراموشش کرد. نور بسیار خوب و حس فوقالعاده است و باید گفت که بهترین انتخاب بود. در رقابت امسال، مجموعه من جایزه دوم مجموعه مسایل معاصر را از آن من کرد و «ابراهیم نوروزی» عکاس جوان کشورمان که دارای نگاه تیزبین و زیرکی است، توانست دو جایزه در بخش پرتره (اول در بخش پرتره محیطی و دوم در بخش پرتره استودیویی) که یکی از ۹ بخش این جشنواره است را از آن خود کند.
عکسهای مجموعه آقای نوروزی در بخش پرتره محیطی، مادر و کودکی در ایران هستند که قربانی کینه همسر خود شده و با اسید سوزانده شدهاند. این مجموعه را بسیار دوست داشتم و از دید من، نوروزی با مجموعه خود نشان داد که عکاسی است که با نگاه جهانی آشناست. شایان ذکر است که عکاسان دیگری نیز روی این موضوع کار کردهاند، مثل آقای «ابوالفضل نسایی» که توانست جایزه اول جشنواره عکس اجتماعی ایران (شید) امسال را دریافت کند و همچنین آقای یونس خانی، اما مجموعه آقای نوروزی با سلیقه بینالمللی همسو بود. موضوع مجموعه دیگر آقای نوروزی در بخش پرتره استودیویی، زنان عزادار مراسم عاشورا در خرمآباد است که تلفیقی از چادر به عنوان پوشش زنان در ایران در پسزمینه استفاده شده است.
موضوع مجموعه من در مورد زندگی افغانها در جنگ ۳۰ ساله است که در سال ۲۰۱۰ تا ۲۰۱۱ آن را اجرا و در سال پیش منتشر کردم.
بعد از ۲۳ سال اولینبار است که نام دو عکاس ایرانی در فهرست برندگان به چشم میخورد و برای اولینبار است که دو عکاس ایرانی در این فستیوال دو جایزه اصلی را دریافت کردند.
این پیام روشنی برای دبیران، سردبیران، مدیران گالری و تمامی عکاسان جهان است که آینده عکاسی ایران را باید جدی گرفت. در کشور ما امکان حضور عکاسان خارجی محدود و کم است و این موضوع میتواند بهترین فرصت برای نشان دادن قدرت عکاسی عکاسان ایرانی و به رخ کشیدن خود در جامعه عکاسی جهان باشد. در این شرایط طلایی، توصیهام به عکاسان جوان و خودم این است که اگر میخواهید موفق باشید، عاشقانه عکاسی کنید و دنبال القاب و عناوین دیگران نروید. اگر میخواهید عکاسی خود را جدی دنبال کنید، در زمینه عکاسی مطالعه کنید، اما همیشه این نکته را درنظر داشته باشید که یک عکس خوب حاصل مجموعه تجربه، کوشش، مطالعه و خلاقیت است. نهایتا یک عکاس، از راه عکسگرفتن عکاس میشود. پس تا میتوانید عکس بگیرید. هر روز کار کنید، عکس بگیرید، عکس ببینید و برای مجموعههای خود برنامهریزی کرده و آنها را مکتوب کنید. خوب است که بهدنبال آموزش باشید ولی آموزش درست را بدانید. این اتفاقات امروزه در کشور ما که برخی اقدام به ورکشاپ و کارگاههای یکروزه یا چندروزه میکنند و در آنجا به تعریف و تمجید خود میپردازند و پولهای زیادی بهجیب میزنند، فقط وقت و پول شما را ضایع میکنند. خوب است خاطره بشنوید ولی بابت شنیدن خاطره طلب وجه کنید.یک نکته را هیچگاه فراموش نکنید: برای خودتان عکاسی کنید، نه برای جوایز. به دلیل عشق به عکاسی، عکس بگیرید چراکه جایزه اصلی شما عکسهای خوب شماست. جوایز دیگر همچون شهرت و پول، مقطعی و زودگذر هستند. از عکاسان بزرگ عکس ببینید، اما کپی نکنید. این را بدانید که زاویه دید هر عکاس با دیگری متفاوت است. پس سعی نکنید عکسهایتان شبیه آنها شود. متاسفانه بسیاری از عکاسان جوان و حتی عکاسان مطرح ما در هر دوره کاری خود از مجموعههای عکاسان دیگر کپی میکنند و نتیجتا به مرور، نگاه عکاسان دیگر کلید کارشان میشود. این یک تلاش بیهوده است که پایتان را جایی بگذارید که قبلا دیگران گذاشتهاند. با ایده و تفکر عکاسی کنید، توصیه میکنم برای خودتان یک پروژه شخصی داشته باشید، شاید این پروژه سالها طول بکشد، اما یاد میگیرید چطور پروژه شخصی را عکاسی کنید.
در پایان یادداشتم عکاسان ایرانی که تاکنون در این رویداد بزرگ حضور داشته و موفق به دریافت جایزه شدهاند را معرفی میکنم:
جهانگیر زمانیان (۱۹۶۵)، جهانگیر رزمی (۱۹۷۹)، منوچهر دقتی (۱۹۸۳)، رضا دقتی (۱۹۸۳)، آلفرد یعقوبزاده (۱۹۸۵)، منوچهر دقتی (۱۹۸۵)، رضا دقتی (۱۹۸۶)، محمد فرنود (۱۹۹۰)، سیفالله صمدیان (۱۹۹۰)، رضا دقتی (۱۹۹۵)، عطا طاهر کناره (۲۰۰۳) و ابراهیم نوروزی (۲۰۱۲). ضمن اینکه نام یک عکاس ناشناس با عکسی از ایران در سال ۱۹۸۲ نیز در میان برگزیدگان ورلدپرس بوده است.
منبع : روزنامه شرق
دیدگاهتان را بنویسید