مراسم بزرگداشت عبدالحسین پرتوی یکی از مطرح‌ترین عکاسان انقلاب، با حضور محسن شاندیز، محمد نوروزی و سیاوش پرتوی فرزند این عکاس خبری پیشکسوت، با اشاره به مشکلاتی که وی در حال حاضر با آنها مواجه است و ابراز امیدواری نسبت به توجه بیشتر به این عکاس برگزار شد.
محسن شاندیز از عکاسان پیشکسوت خبری با بیان اینکه عکاسان نمی‌توانند پشت میکروفن صحبت کنند و بیشتر در پشت دوربین‌های خود می‌توانند حرف‌هایشان را بزنند اظهار داشت: عکسهای عبدالحسین پرتوی هزینه‌های انقلاب را کم کرد. البته باید گفت طول عمر فعالیت عکاسی خبری کم است و بیشتر عکاسان خبری همچون پرتوی دچار مشکل می‌شوند.
محمد نوروزی نیز با بیان اینکه « امیدوار بودم مراسم بزرگداشت آقای پرتوی در جایی بهتر و بزرگ‌تر برپا می‌شد» گفت: متأسفانه عبدالحسین پرتوی سالهاست که مبتلا به بیماریست و تنها می‌تواند با چشمان خود حرف بزند.
وی ادامه داد: متأسفانه در طول سال فقط در چند مقطع رحلت امام(ره)،(خرداد ماه)، هفته دفاع مقدس(شهریور) و دهه فجر به یاد عکاسان می‌افتند. ای کاش با کمک هم فضایی را بوجود می‌آوردیم که این یادکردن‌ها فقط به چند تاریخ منحصر نشود. عکاسان خبری کسانی هستند که جانشان را در دست گرفتند و در تاریخ عکاسی ایران زحمات بسیاری کشیدند.
نوروزی همچنین با بیان اینکه «آقای پرتوی دانشگاهی نبودند» گفت: این عکاس پیشکسوت هیچ چیزی را در حرفه عکاسی از ما دریغ نکرد. ایشان انسانی صبور، شاکر و قانع است که با موقعیتی که داشت، می‌توانست در حال حاضر از نظر مالی در وضعیت بسیار خوبی باشد. پرتوی اگر صداقت را رعایت نمی‌کرد الان می‌توانست صاحب چندین آپارتمان باشد نه اینکه با این مریضی در طبقه چهارم آپارتمانی زندگی کند که آسانسور ندارد و هر ماه حدود ۳۰۰ هزار تومان قبض برق، برای دستگاهی که به او متصل است، بپردازد.
وی با اشاره به عکسهای ماندگاری که پرتوی از حوادث انقلاب چون عکس همافران در حضور امام خمینی(ره) ثبت کرده است، خاطرنشان کرد: در کشورهای دیگر اگر عکاسی، عکس تأثیرگذاری گرفته باشد تا چندین نسل او را پشتیبانی می‌کنند. مدیران فرهنگی ما نباید از چنین شخصیتی غافل شوند؛ بر روی دیوار خانه پرتوی حدود ۵۰ لوح تقدیر، یادبود، سیمرغ و… به چشم می‌خورد ولی برای ایشان این چیز‌ها در حال حاضر اصلا به درد نمی‌خورد.
نوروزی خاطرنشان کرد: پرتوی همواره عکاس خبری را چشم جامعه می‌دانسته و اعتقاد دارد عکاس خبری هیچ وقت حق قضاوت ندارد و نباید در سوژه دخالت داشته باشد، پرتوی به ما یاد داده بود که یک عکس خبری می‌تواند باعث جنگ و یا صلح شود.
این عکاس همچنین با بیان اینکه « آقای پرتوی همواره ما را از به‌کار بردن کلمه استاد منع می‌کرد» اظهار داشت، ایشان همیشه می‌گفت اگر می‌خواهید کسی را با سر به زمین بکوبید او را استاد خطاب کنید. این در حالی بود که آقای پرتوی بنیانگذار انجمن‌های صنفی مختلف در ایران بوده‌اند و از سال ۳۷ تا ۶۸ در جریان تمام اتفاقات قرار داشتند. امیدوارم روزی برسد که از ایشان تجلیل شایسته‌ای شود.
به گزارش ایسنا سیاوش پرتوی فرزند عبدالحسین پرتوی نیز در بخش دیگری از این مراسم گفت: روزی که من عکاسی را شروع کردم پدرم مانع از آن شد و من برای مدت چند سال عکاسی نمی‌کردم اما وقتی دیدم نمی‌توانم کار دیگری انجام دهم، مجددا سراغ عکاسی آمدم و پدرم گفت هر چه پیش بیاید پای خودت است.
وی در پایان گفت: پدرم همواره می‌گفت عکسهای انتقادی بگیر ولی کشور خودت را کوچک نکن.
پرتوی متولد سال ۱۳۲۱ در اردبیل است، او در ۱۵ سالگی به کارگزینی روزنامه کیهان رفت. رییس کارگزینی به او گفت برای شما جا نداریم، او مصر شد، ماند و نتیجه گرفت.
پس از دوره تحصیل در روزنامه کیهان مشغول به کار شد. در سال ۱۳۳۸ به صورت حرفه‌ای با عکاسی ورزشی کار خود را شروع کرد و در سال ۱۳۵۶ از انقلاب ایران عکسهای منحصر به‌فردی گرفت.
پرتوی طی سال‌های جنگ ایران و عراق هم به عنوان دبیر سرویس عکس روزنامه کیهان برگزیده شد. او پس از ۳۱ سال خدمت در روزنامه کیهان در ۲۷ شهریور ۱۳۶۸ بازنشسته شد و به دلیل دوستی و علاقه‌ای که به پروفسور حسابی داشت با قسمت فرهنگی بنیاد حسابی همکاری خود را شروع کرد.
منبع : ایسنا
گزارش تصویری مراسم در دوربین.نت
دیدگاهتان را بنویسید