الهام صالح/ دوربین.نت: نقطه هایی رنگی و درشت هستند در کنار صفحات کاغذهایی که به سفید، خاکستری و یاسی می زنند. بیشتر به پارچه هایی رنگی می مانند، به شال هایی رنگی. این تصاویر چیستند؟
صفحه ای ورق می خورد و پاسخ این پرسش در عبور صفحه ای به صفحه دیگر نمایان می شود. این حجم های رنگی، گل هایی هستند پیچیده در کاغذهای کاهی و در صفحه ای بعد، نرگس هایی که ساقه هایشان بیشتر از گلبرگ ها خودنمایی می کنند.
درختی با پس زمینه ای زرد از گل ها، درختی با پس زمینه قهوه ای خاک، پس زمینه طلایی گندم ها با پیش زمینه ای تقریبا سبز از چند درخت. این ها تصاویری از ایران زمین هستند، تصاویری از طبیعت بکر خدا که بر صفحات کاغذ ثبت شده اند.
عکس ها همان قدر شاعرانه اند که عنوان کتاب؛«آبی با خط قرمز»، عنوانی شاعرانه که ابهام هم دارد. یعنی عکاس در ثبت و انتشار عکس ها با محدودیت هایی مواجه بوده؟ عکس ها همان آبی اند؟ خط قرمز، نشانه ای گرافیکی است بر صفحه آبی، یا این که نه، اشاره ای دارد به محدودیت ها؟ پاسخ ها می تواند به تعداد مخاطبان، تنوع داشته باشد.
هر چه هست «مریم زندی» در کتابش تصاویر را خوب دیده و خوب به ثبت رسانده. این تصاویر، بافت ها را به نمایش درآورده اند و چه زیرکانه. صفحات قطور کتاب به همراه کاغذهای رنگی میان آن ها، تصاویری سحرآمیز خلق کرده اند.
زندی در کتابش، به زبانی غیر مستقیم، مخاطب؛ علاقه مند به عکاسی، عکاس آماتور و حتی عکاس حرفه ای را به متفاوت دیدن دعوت می کند. او عالم بی عمل هم نیست، پیش از هر کس دیگر، اوست که این نکته را رعایت کرده. تصاویر این کتاب شعرند، شعرهایی کوتاه که حال روح را خوش می کنند. او عاشق رنگ و طرح است. این نکته را پیش از هر چیز، عکس هایش بیان می کنند، اما این یک اعتراف هم هست؛ اعترافی که در صفحات نخست کتاب جای گرفته:«برای من، مداد رنگی ها، فقط سه رنگند. برای من، روی آسمان آبی، خاکستر می پاشند و شکوفه های به را، دود می دهند. برای من غروب را سوزانده اند. سبزقبای من رنگ خونست. من خون را دیده ام که سیاه است و زرد، سفید. زنبورهای من خط سفید دارند. خدا، کم، رنگ خریده بود وگرنه، من انگشتر خاکسترنشان نداشتم.»
برای او هر تصویری می تواند نمایشگر اعجاب باشد، هر تصویری می تواند به تصویری زیباتر تبدیل شود، از شاپرک های مرده با پودر بال هایشان بر صفحه سفید کاغذ تا استکان های چای در کنار نعلبکی ها، ماهی های گلی در کنار پلاستیکی که قرار بوده روی آن ها را بپوشاند و حتی نیمکت خفته بر زیر برف.
آبی با خط قرمز/ عکس های مریم زندی/ موسسه فرهنگی و پژوهشی چاپ و نشر نظر
دیدگاهتان را بنویسید