الهام صالح/ دوربین.نت: «دوربین عکاسی»، این عنوان به خوبی توضیح دهنده متن داخل کتاب است، کتابی که در آن می توان اطلاعاتی درباره دوربین ها؛ قطع کوچک، قطع میانگین و قطع بزرگ به دست آورد. اما «دوربین عکاسی»، فقط یک کتاب صرف درباره عکاسی و دوربین های عکاسی نیست. این کتاب، تجربیات یکی از تاثیرگذارترین افراد در زمینه عکاسی را دربرمی گیرد. او «آنسل آدامز» است. کسی که از او با عنوان نخستین هنرمند آمریکایی که عکاسی منظره را به کمال رساند، یاد می کنند.
آدامز در کتاب خود، تجربیات گسترده اش در زمینه کار با دوربین ها و عکاسی حرفه ای را شرح و اطلاعات دقیقی از سال ها کار در زمینه عکاسی را در اختیار مخاطب خود قرار می دهد. او در فصل «دوربینهای بر روی سه پایه» به مخاطب خود اعلام می کند که سه پایه ها باید به طور دوره ای تمیز شوند. در فصل «دوربین هایی که در دست گرفته می شوند»، چگونگی در دست گرفتن دوربین را آموزش می دهد و در فصل های ابتدایی کتاب هم اطلاعاتی درباره دوربین هایی در قطع های مختلف و کاربرد آن ها ارائه می کند. همچنین در کنار برخی از عکس ها، نوع عدسی به کار رفته و فیلم استفاده شده را توضیح می دهد.
نویسنده در کتابش ضمن اشاره به این نکته که عکاسی، تا حدودی زبان است و کسی که آن را به کار می گیرد، لزوما امکان و حتی میل ندارد که فراتر از مرحله گفت و گو برود، عکاسان را به چند دسته تقسیم می کند؛ عکاس تفننی، عکاس ذوقی و عکاس حرفه ای. هر یک از این سه به وسایل و مهارت هایی نیاز دارند:«عکاس تفننی برای استفاده ای که از عکاسی می کند، می تواند به دوربینی خودکار خشنود باشد، زیرا ناگزیر نیست لذتی را که از عکس هایش حاصل می کند توجیه نماید. بر عکس، عکاس ذوقی درک و مهارت بیشتری را به تناسب کوشش اضافی که مصروف عکاسی خواهد کرد به کار خواهد بست. عکاس حرفه ای جدی یا عکاس آفریننده به بیشترین حد فن و تخیل، و به همان اندازه به دیدی خوب و واکنشهایی سریع نیاز دارد.»
آدامز، نخستین عکس هایش را در سال ۱۹۱۲ به ثبت رساند. وی در پایه گذاری گروه های f64، نخستین بخش «عکاسی/ هنر» موزه هنر نوین نیویورک، مدرسه هنرهای زیبای کالیفرنیا در سان فرانسیسکو و کانون سیِرا نقش داشت.
دوربین عکاسی/ آنسل آدامز/ ترجمه: پیروز سیار/ انتشارات سروش
خیلی ممنون.
سرویستون عالیه