الهام صالح/ دوربین.نت: «بین تمام هنرها، هیچ هنری خطرپذیرتر از هنر عکاسی نیست و این تصادفی نیست که در جنگ ویتنام بیش از سی نفر از خبرنگارانی که جان باختند، عکاس بودند.»
«عکاسی در جنگ»، چنین آغاز می شود. این کتاب در حقیقت، پایان نامه کارشناسی ارشد نویسنده آن؛ «سعید جان بزرگی» است، کتابی که در پیش گفتار آن به معنای واژه جنگ اشاره و در نخستین فصلش، به «تاریخچه عکاسی جنگ در جهان» پرداخته شده است.
جنگ کریمه، این نخستین جنگی است که در این کتاب از آن به عنوان نخستین جنگی که گزارش های خبری داشت، نام برده می شود و شاید بد نباشد اگر بدانیم این «راجر فینتون» بریتانیایی بود که عنوان نخستین عکاس جنگ بریتانیا را از آن خود کرد:«روز بیستم فوریه ی ۱۸۵۵، راجر فینتون ره سپار دریای سیاه شد. فینتون، نخستین عکاس انگلیسی بود که با دوربین و وسایل عکاسی و تاریکخانه ای سیار، به دستور پرنس آلبرت- هم سر ملکه ویکتوریا- به عنوان خبرنگار جنگی راهی جبهه ی جنگ شد. او وظیفه داشت با عکس های خود، قدرت ارتش بریتانیای کبیر را در شبه جزیره ی کریمه به شکلی مستند به نمایش درآورد و پیروزی امپراتوری انگلستان را روی صفحه ی عکاسی ثبت کند.»
در این فصل، نام های متعددی از عکاسان جنگ به چشم می خورد؛ یوجین اسمیت، رابرت کاپا، برت هاردی، دیوید داگلاس دانکن، بیل برانت، دان مک کالین و ادی آدامز. در کنار مطالبی که در فصل «تاریخچه عکاسی جنگ در جهان» نوشته شده، می توان مشهورترین عکس های این عکاسان را از صحنه های جنگ نیز مشاهده کرد.
در این فصل، از همه عکاسان جنگ فارغ از جنسیت آن ها نام برده شده است. «فرانسواز دمولده» و «کریستین اسپینگلر»، عکاسان زن روسی؛ «ناتاشا بوده»، «اولگا اوگناتویچ»، «اولگا کنسیر»، «یلوداتا میکولینا» و «گالینا سنکووا» برخی از این عکاسان هستند.
«تاریخچه عکاسی جنگ در ایران»، فصل دیگر این کتاب است. جان بزرگی، در این فصل، یک دسته بندی از عکاسان جنگ در ایران ارائه کرده؛ عکاسان نظامی، عکاسان خبرگزاری جمهوری اسلامی، عکاسان سپاه و بسیج، عکاسان آزاد و عکاسان مطبوعات خارجی در این دسته بندی قرار می گیرند.
«عکاسی در جنگ»، روایتی است از ثبت خون بارترین لحظه های تاریخ.
عکاسی در جنگ/ سعید جان بزرگی/ انتشارات روایت فتح
دیدگاهتان را بنویسید