اندوه سفید ماریو جیا کوملی

الهام صالح/دوربین.نت: با عکاسی ناآشنا بود و انگار همین ناآشنایی، او را به عکاسی بزرگ تبدیل کرد. «ماریو جیا کوملی»، بیش از هر چیز دیگر، می خواست حرفی بزند. این نکته حتی از عکس گرفتن هم مهم تر بود. به آنچه می خواست دست یافت.
کوملی با عکس هایش، حرف های ناگفته بسیاری را به زبان می آورد و این ناگفته ها در دومین جلد از دایره المعارف عکس و عکاسی، منتشر شده است. پیرزن خفته در بستر، با خطوط افقی رواندازش، خطوط عمودی کلاه خوابش و چین هایی که بر صورتش نشسته، حرفی برای گفتن دارد؛ شاید این که زندگی در گذر است، یا حتی این نکته که مرگ نزدیک است، اما آیا او خفته؟ نمی دانیم، اما اگر به عنوان عکس دقت کنیم؛ «مرگ می آید و چشمهایت را خواهد گرفت»، شاید به ذهنمان برسد که او در خواب مرگ است، اما باز هم اطمینانی در کار نیست. این عکس، فقط یکی از عکس های این مجموعه را شامل می شود، عکس هایی که از آسایشگاه های سالمندان به ثبت رسیده است.
دومین جلد از دایره المعارف عکس و عکاسی، با «اندوهی سفید و بی درمان» آغاز می شود، عنوانی که از یکی از شعرهای کوملی برگرفته شده. «اندوهی سفید و بی درمان»، در حقیقت اطلاعاتی درباره زندگی شخصی و هنری عکاس ارائه می کند؛ این نکته که در سال ۱۹۵۴ رسما به عکاسی پرداخت و در عکاسی خود، تحت تاثیر «جوزپه کاوالی» قرار داشت. عکاسی وی زاییده نارضایتی ایتالیایی ها در مقابل فاشیزم، جنگ و زیباشناسی سالن عکاسی بعد از سال ۱۹۵۰ بود. جیاکوملی، در عکس های خود به محیطی که در آن پرورش یافته، توجهی ویژه نشان می دهد، «سنیگالیا»، یکی از همین دسته عکس هاست. منظره، اسکانو، زمین خوب و لورد، عناوین برخی از مجموعه های او را تشکیل می دهد.
ماریو جیا کوملی/ دایره المعارف عکس و عکاسی ۲/ قیمت: ۴۰۰۰ تومان/ انتشارات عکس