الهام صالح/دوربین.نت:هفت نفر هستند؛ هفت عکاس، عکاسان گروه «هفت». عکس های خود را از نمایش هایی که بین جشنواره بیست و هشتم و بیست و نهم تئاتر فجر در سالن های تئاتر به اجرا درآمده، در نگارخانه خارک به نمایش گذاشته اند. کالیگولا، پری خوانی عشق و سنگ، اتللو، خانه برنارد آلبا، مجلس عروسی قاسم، مکبث، مکاشفه در باب یک مهمانی خاموش و کسوف، برخی از نمایش هایی است که عکس هایی از آن ها در این نمایشگاه ارائه شده.
آن ها عکاسان گروه تئاتر «هفت» هستند؛ حسین گلیا، علیرضا سامنی، علی حدادی اصل، محمد محبی، محمدمهدی زابلی، مثیم میرزنده دل و موسی هاشم زاده.
عکاسی تئاتر، یک هنر مستقل
تصویر زنی با پوشش چادر بین مشکی صحنه قرار گرفته، نیم رخ بدون چشم او دیده می شود. این نمایش، «عروسی قاسم» است. تصویر دست های قرمز رنگ یک زن، خون یا رنگ؟ برای پاسخ به این پرسش باید نمایش را دیده باشی و نمایش، «مکاشفه در باب یک مهمانی خاموش» است. گروه عکاسان تئاتر «هفت»، تصاویر این نمایش ها را به ثبت رسانده اند. این گروه، سال گذشته و همزمان با بیست و نهمین جشنواره تئاتر فجر، نخستین نمایشگاه خود را در خانه عکاسان ایران برگزار کرد. آن ها می خواهند بگویند عکس تئاتر فقط یک میزانسن نیست. هدفشان این است تا بگویند عکاسی تئاتر، به عنوانی یک هنر مستقل می تواند در ماندگاری تئاتر تاثیرگذار باشد.
آسان، اما دشوار
مردی طاس که صورتش را با دست هایش پوشانده، نوری قرمز از سمت راست بالای صفحه بر صحنه می تابد. این تصویری از نمایش «مکبث» است که «میثم میرزنده دل» آن را به ثبت رسانده است. میرزنده دل هم مانند سایر عکاس های این گروه، ۳ قطعه عکس در نمایشگاه ارائه کرده است. او درباره ویژگی عکاسی تئاتر می گوید:«سالن نمایش، یک مکان جذاب و به نظر من عکاسی از آن ساده است. چرا که صحنه و عوامل در راستای تفکرات کارگردان آماده شده اند و عکاس می تواند زیبایی این تصویر را ثبت کند.»
به اعتقاد وی، تئاتر جذاب است و عکاسی از آن هم جذاب می شود، اما عکاسی از تئاتر، دشواری هایی را هم شامل می شود:«معمولا در اجرای نمایش ها، جای خوبی برای عکاسی پیدا نمی شود. در اجراهای عموم هم تماشاگران با حضور عکاس مشکل دارند و این موضوع، عکاس را در ثبت لحظه ها با مشکل مواجه می سازد.»
میرزنده دل، از نمایش هایی که در سالن های مختلف تئاتر، به روی صحنه می رود، عکاسی می کند، با این وجود نمایش های تئاتر شهر در اولویت قرار دارد، اما چرا؟ پاسخ می دهد:«تعدد سالن های این مجموعه، امکان انتخاب را برای عکاس به وجود می آورد، ضمن این که روابط عمومی تئاتر شهر، با عکاس ها، بهتر ارتباط برقرار می کند.»
عکس هایی از زوایای مختلف
چهار زن هستند، زنانی پوشیه زده، به سبک زنان دوره قاجار. نمایش، «تور عروسی» است و عکاس؛ «علیرضا سامنی».
او هم بیشتر از نمایش های تئاتر شهر عکاسی می کند، اما چرا؟ می گوید:«بیشتر بودن نمایش ها در تئاتر شهر، یکی از دلایل عکاسی از نمایش های این مجموعه است.» با این وجود، سامنی اعتقاد دارد تئاتر فقط محدود به تئاتر شهر نیست.
عکاس روزنامه فرهیختگان معتقد است عکاسی تئاتر، سراسر ویژگی است:«به این دلیل که صحنه نمایش را می بینید و می توانید با آن ارتباط برقرار کنید. در این عکاسی باید در یک مکان بنشینی و همان زاویه ای را که می بینی عکاسی می کنی. اما من گاهی بی آنکه سر و صدایی ایجاد کنم، زمانی که صحنه تاریک می شود، جابجا می شوم از هر نمایش، از ۳ زاویه عکاسی می کنم.»
یک عنصر مزاحم
«اتللو»، این نمایشی است که «سید موسی هاشم زاده»، تصاویر آن را ثبت کرده. او هم در این نمایشگاه، ۳ قطعه عکس دارد، اما این عکس ها هم از نمایش های تئاتر شهر است. چرا؟ می گوید:«تعدد سالن های این مجموعه فرهنگی هنری، حجمی از انتخاب را برای عکاسان به وجود می آورد و این امکان را هم فراهم می کند تا عکاس ها در یک روز از چند نمایش عکاسی کنند.»
دلیل دیگری که وی نام می برد، نظم خاصی است که در صدور مجوز عکاسی از نمایش های تئاتر شهر وجود دارد.
اما عکاسی از تئاتر، مشکلاتی را نیز داراست که به نظر هاشم زاده، یکی از مهم ترین آن ها برقراری ارتباط با گروه های تئاتری است. او این طور توضیح می دهد:«نگاه برخی از گروه های تئاتری به عکاس، به عنوان یک عنصر مزاحم است.»
اما مشکل دیگری هم وجود دارد:«عکاس در اجراهای عموم یک عنصر مزاحم است که صدای شاتر او تمرکز تماشاچی و بازیگر را به هم می زند.»
اتللو، پری خوانی عشق و سنگ، مجلس عروسی قاسم و …، عکس های این نمایش ها تا ۳۰ بهمن در نگارخانه خارک (خیابان خیابان انقلاب، بین چهارراه ولیعصر و چهار راه کالج، خیابان خارک، پلاک ۱۴) برپاست.
با عکس از جشنواره ۲۸ تا ۲۹ تئاتر فجر
اشتراک گذاری
دیدگاهتان را بنویسید