عباس از روزی می نویسد که طی سفری به آمریکا عکاس شد

U.S.A. Louisiana. New Orleans. 1968. African-Americans resting on their porch.

ترجمه : طلا طاهرنیا، دوربین.نت : من در نیو اورلئان عکاس شدم
طبق بیوگرافی من در وبسایت مگنوم من یک عکاس به دنیا آمده ام. اما چند سال طول کشید تا من به یک عکاس حرفه ای تبدیل شوم. درتابستان سال ۱۹۶۸ وقتی که بیست و چهار سالم بود، در آمریکا هیچهایک می‌کردم و سفرم را از نیویورک شروع کرده بودم. پس از چهار سال زندگی در انگلستان به عنوان دانشجو، که پر از فضاهای بسته بود و با موانع محاصره شده بود، فضاهای باز آمریکا بسیار دلچسب بودند.
من یک هفته در نیو اورلئان توقف داشتم و طی این مدت در خانه ای اقامت داشتم که گروهی از طرفداران موسیقی جاز که گاهی اوقات در سالن مشهور Preservation  که هر شب موزیسین های قدیمی معروف در آن برنامه داشتند، ایونت‌های موسیقی برگزار می‌کردند، حضور داشتند. از آنجا که من هیچ سازی نمی زدم برای رقصیدن به گروه پیوستم. اینجا بود که برای اولین بار با Micha Bar Am آشنا شدم. در آن زمان اطلاعات عکاسی من محدود بود و از وجود آژانس عکس مگنوم به صورت سرخوشانه‌ای بی خبر بودم.
در نیو اورلئان من اولین مقاله تصویری خود را کار کردم، پرتره ای از شهر. من در آن زمان متوجه نشدم ولی اهمیتی که به توالی کارهایم می‌دهم در آنجا و در آن زمان شروع شد. کسانی که با کارهای من آشنا هستند می‌دانند وقتی از خودم به عنوان یک عکاس یاد می‌کنم منظورم کسی است که با نور می نویسد.
وقتی که من ثبت خیابانی از خانواده آفریقایی- آمریکایی در ایوان خانه شان را بر روی کنتاکت شیت، که اولین عکس از مجموعه بود، را کشف کردم، به طور غریزی فهمیدم که یک عکاس واقعی شده ام. زیبایی شناسی آتی من در آن زمان هم وجود داشت هرچند من در سال های بعدی آن را تبدیل به یک فرمول کردم.
در سال ۱۹۹۸ مگنوم این عکس را که به کلی فراموشش کرده بودم را در کتاب “مگنوم در جهان” منتشر کرد و به نمایش گذاشت. در آن زمان بود که متوجه شدم سی سال قبل، من همان عکاسی بودم که در حال حاضر هستم. تنها تفاوت این است که امروز من احتمالا یک لنز ۳۵ میلیمتری به جای لنز ۲۸ میلیمتری استفاده می‌کنم تا اعوجاج ناچیزی که در لبه عکس ها وجود داشت از بین برود. اما بدون شک عکس قبلی را ثبت خواهم کرد.

.

جاده های آمریکا الهام بخش بسیاری از نویسنده ها و هنرمندان بوده اند، مناظر گسترده، بزرگراه های خالی، جاذبه های اطراف جاده، شهر ارواح کنار جاده ها و ایستگاه ها به اندازه مقصد و حتی گاه بیشتر قابل توجه بوده اند. در بخش ویژه تابستان آزانس عکس مگنوم، داستان سفر به آمریکا از زبان عکاسان این آژانس روایت می شو.د تا علت محبوبیت جاده های آمریکا  مشخص شود.

بسیاری از نویسنده ها و هنرمندان از زمان های قدیم در مورد جاده ها خیالبافی کرده اند، برای عده ای بزرگراه ها نه تنها شانسی برای کشف سرزمین های جدید بوده بلکه موجب رسیدن به تجلی و شناخت خود نیز شده است. در ادامه عباس، عکاس آژانس مگنوم، داستان عکس های خود را که در ۲۴ سالگی در سفری به نیو اورلئان آمریکا ثبت کرده است را روایت می کند. این سفر منجر به خلق اولین مقاله تصویری او شده است.

عباس، عکاس ایرانی است که در پاریس زندگی می کند و خود را وقف مستند کردن زندگی سیاسی و اجتماعی در مناطق جنگ زده کرده است. او تا کنون جنگ و انقلاب در بیافرا، بنگلادش، ایرلند شمالی، ویتنام، خاورمیانه، شیلی، کوبا و آفریقای جنوبی را پوشش داده است.

منبع: آژانس عکس مگنوم

 

اشتراک گذاری

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

این سایت از اکیسمت برای کاهش هرزنامه استفاده می کند. بیاموزید که چگونه اطلاعات دیدگاه های شما پردازش می‌شوند.