یادداشتی حواشی اعتراض عکاسان به جشنواره های عکاسی

یادداشت آقای مهدی سروری-مدیر پایگاه عکس چیلیک پیرامون حواشی اعتراض عکاسان به جشنواره های عکاسی؛

کمی با خودمان شفاف و راحت و صادق باشیم
رقابت های مبتنی بر عکس را شاید غیر عکاسان راه بیاندازند و پشتیبانی و هدایت کنند ولی علاقمندان عکاسی شرکت می کنند
عکاسان داوری می کنند
عکاسان با دوربین دبیرخانه ها گپ وگفت می کنند
و عکاسان هستند که ناتوان از تنظیم و تدوین یک متن مبتنی بر اصول و کاملا مودبانه و آرام، برای نقد یک رقابت عکاسانه اند.
نقدی عاری از حُبّ و بغض.
و خسارت ها در نهایت بر دل و روح عکاسان می ماند و …
سایت های فعال مان در حوزه اطلاع رسانی هم پاک و مبّرا از این خطا نیستند!
و درد اینجاست که نامداران عکاسی هم ناتوان تر از بیان خطاها هستند (به دلایلی که می دانم ومی دانید)
و البته خبرنگاران حوزه تجسمی خبرگزاری ها هم فقط به تعداد انگشت های دستشون عکاس می شناسند و در ارتباط اند و ایشان هم که سالهاست در قهقهرایی ترین شرایط عکاسی ابتدای کلامشان +اندیشانه می فرمایند: خوشبین باید بود…

« پایگاه عکس چیلیک » به عنوان رسانه ای در کنار دیگر رسانه های تخصصی و فعال عکس و عکاسی در کشور نزدیک به ده سال است که لینک #فراخوان_های_معتبر را در این سایت پشتیبانی و حمایت رسانه ای می کند، معتبر به این معنا که ۳شرط آشکار و اصلی را رعایت کرده باشد که عکاسان حیران نمانند و سرگردان نشوند!
۱_نام دبیر در فراخوان باشد
۲_اسامی داوران معرفی شده باشد
۳_حقوق عکاسان شفاف و صریح بیان شده باشد.
ما این شناسه هارا مرکز درد شناختیم و به آن پایبندیم ولی مگر شرکت کنندگان نسبت به فراخوان های مخدوش از این اصول، به عدم شرکت و معرفی به دیگران به عنوان فراخوان مخدوش مقیّداند، تا دیگر دوستان و عکاسان هم در دام اینگونه رقابت ها نیافتند؟

فراخوان های منتشر شده در نخستین فصل سال را که پشت سر گذاشتیم مرور بفرمایید تا باور کنیم شرکت کنندگان در اینگونه رقابت های مخدوش حرفه ترین ها هستند در محاسبه و چرتکه اندازی و دخل و درآمد …
اما هم ایشان در مواجهه با بندهء هیچ و شمای نوعی، دَم از پسوند حرفه ای در حرفهء عکاسی می زنند.

ظرف دو روز پنجشنبه۲۹ و جمعه ۳۰ تیر ماه که پشت سر گذاشتیم تماس های مکرّری از سوی برخی عکاسان داشتیم که چرا شما و سایت شما در معرفی جفای فلان شخص و فلان دبیرخانه به عکاسان سکوت پیشه کرده و چرا … ؟ و پاسخ البته که روشن است: « مگر فراخوان شان را ما معرفی و تایید کردیم؟ »

خانمی که از سال ۱۳۸۹ تا کنون پیگیر حق برخورداری از جایزه شان که سفر به کشور فرانسه بوده است هستند و کدام انجمن و صنف و عکاس در حمایت از ایشان و دیگر عکاسان مجروح از بی تعهّدی ها و بد عهدی ها به میان آمد و کاری کرد؟

انجمن های عکاسی ما در برابر دریافت یک رقم مشخص سالانه از اعضا، شانیت و جایگاه خود را در حدّ یک مرکز انتشاراتی و اطلاع رسانی و نمایشگاه سالانه گذاری و غرفه داری در نمایشگاه کتاب و … تنزّل داده اند و هنوز هیچ کدام شرایط عادی سازی حضور یک عکاس را به عنوان یک شخصیت کاری در جامعه، در شرایط عادی، در یک موقعیت عمومی (و نه دارای منع قانونی) نتوانسته _واقعا نتوانسته اند_ فراهم کنند.
حتی در برابر ارایه گزارش عملکرد سالانه شان به رسانه ها که مخاطبین شان شما هستید، مقاومت می کنند.
و البته یادمان باشد اشخاص محترمی اند ولی کار بلد کار گروهی به نفع گروه عام نیستند حتی نامدارانشان!

در قبال انتشار گزارش: عکاسان نمی بینند! با خیال راحت منتشر کنید که حکایت نصب عکس در بیلبوردهای شهری بی نام عکاس بود، از دفتر انجمن عکاسان بجای تقدیر از بابت این گزارش، با دفتر چیلیک تماس گرفتند و فحاشی کردند که چرا ما را مقصر دانستی؟
و وقتی خواستیم نقدشان را بر گزارش بنویسند پاسخ شنیدیم: برو بابا… مگه مثل شماها بیکاریم.

دوست عزیزمان مهران چراغچی از مشکلی یاد می کنند که با دعوت به تحریم انتظار می رود حلّ شود ولی در اصل نیاز به آگاه سازی مخاطبین و شرکت کنندگان داریم؛ چرا که عرض کردم: دست اندرکار و عامل و حامی و دبیر و طراح و داوران و … دیگر مرتبطین رقابت های عکاسی، مگر جز عکاسان و مراکز مدعّی کار فنی و اصولی و اساسی در عرصه هنر و عکاسی هستند؟

عذرخواهی می کنم که کلامم به بلندا کشید.
اگر پرسشی باشد درخدمتم
اگر خطایی گفتم، تذکر بفرمایید عذرخواهی کنم
اگر راهکاری هم دارید درخدمتیم.
اگر تمایلی بود در ادامه به دیگر موضوع ها در برخی مواضع که آسیب را به سمت و سوی عکاسان و عکاسی نشانه رفته ، می پردازیم.
با احترام و ارادت

اشتراک گذاری

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

این سایت از اکیسمت برای کاهش هرزنامه استفاده می کند. بیاموزید که چگونه اطلاعات دیدگاه های شما پردازش می‌شوند.